Otağımın qapısını bağladım meni sıxan dünyadan uzaqlaşmaq üçün,amma posterler asılmış divarlarda xilas ede bilmedi meni. Daha çox sıxılmağa başladım, üreyimi sıxan derd bir terefden, insanların sürünerek "yaşamağı" bir terefden sıxırdı meni. kiminlese söhbet etmeliydim. divarlara baxdım, sonra tavana, döşemeye, sonra birde divarlara... şekillerle danışmaq istedim...
- Salam. Necesen? men çox pisem. çünki penceremden gelen işıq bes etmir. otağımın penceresini demirem. ümumilikde, öz dünyama düşen işığı deyirem... hmm
Yox, alınmır, şekiller meni dinlemek istemir. Dinleselerde başa düşmeyecekler, daima gülümseyen bir şekil hönkürtü ile ağlamaq isteyen bir insanı nece başa düşsün axı? Öz-özüme danışmağıda yoxlamışam. Özümde başa dümemişem ne dediyimi. Başa düşseydim sıxılmazdım hemde. Pencereye yaxınlaşdım.. Gece idi. Yalnız xüsusi olaraq penceremin formasında işıq düşürdü heyete, söndürdüm o işığı.. Artıq heçne görmürdüm... Düşüncelerim kimi idi gece... Heçne görmürdüm, gördüklerimin ise ne olduğunu tam anlaya bilmirdim. Gece öz qaranlığında boğulurdu, gece sıxılırdı. Menim kimi. onunla danışmaq en yaxşı seçim idi.
- Salam gece. Menim adım Feriddir. 19 il bundan evvel senin bitdiyin bir vaxtda göz açmışam heyata. e gördüyüm o parıltıdan gözlerim qamaşıb, ağlmaışam, Gece. Bura gelmemişden önce qaranlıq bir yerdeydim onda. Qaranlığımı almışdılar elimden, ne qeder ağlasamda qaytarmadılar onu mene. İndi tapdım qaranlığımı. Sende tapdım. Heç kim anlamır meni, Gece. İnsanlar çox eqoistdir. En çoxda ailemden uzaq düşmüşem. Ailemle aramda uçurum var, dibi görünmeyen uçurum. orada qaranlıqdı, Gece. Senden kömek isteyirem. Meni xilas et. Etrafımdakılar dünyanı xilas etmek isteyir. İnsanlar dünyadır, Gece. Dünyanı xilas etmek isteyenler insanları nezere almadan bunu etmek isteyirler. Sen alma ağacı ekmeden alma yetişdirmek isteyen insan görmüsen? bax onların veziyyeti beledir bu deqiqe. Onlara insanları xilas edin deyirem, onlar mene deli deyir. Deli deye-deye meni deli

[1] 2 3 4 >>