pişiyide görürem artıq. Rengi qaradı deyesen, menim taleyim kimi.. Etrafımda her şey qaradır, tesadüfdü bu? men tesadüflere inanmıram, Gece... Yeni yaşadığım heçne tesadüf ola bilmez... Bir defe Güneşle söhbetimizde mene " sen zirvede olacaqsan" demişdi. O vaxt bu sözü başa düşmemişdim. İndi biliremki o zirve deyende verdiyi derdlerden qelbimde yaranmış dağın zirvesini nezerde tuturmuş. Dağ çekib qelbime, amma bu dağın ne yamacı var, ne de eteyi. Bu dağın her yeri zirvedir...
Söhbetimize fasile vermek istemesemde, Gece artıq getmeli idi. Bunu ne o istemirdi, ne de men. Amma heyatın, kainatın, en esası Tanrının qanunları var idi. Ve Tanrı qanunları qoyarken insanların isteklerini nezere almayıb. Gece ile vidalaşdım. Meni başa düşen, yorulmadan dinleyen yegane varıq ile vidalaşdım. Yatağıma girdim, yatdım. Yuxumda heçne görmedim, sadece qaranlıq var idi... ve ayaq sesleri eşidilirdi. Ve getdikce uzaqlaşırdı bu ses, sonra qanad sesi eşitdim.. ses yaxınlaşdı, yaxınlaşdı, sağ terefimde dayandı.. Sadece arada çırpılırdı qanadlar. Seher oyananda yazı masamda bir mektub gördüm. Yeqinki yenede klubdan göndermişdiler, sabahkı görüşün vaxtını ve yerini bildirmeli idiler. He, düz tapdım.. Ağ zerfi elime alanda masada bir zerfde gördüm. Qapqara bir zerf idi. Üstüne qırmızı herflerle nese yazılmışdı. Herfler azerbaycan elifbasının idi, ama yazılan söz yox. "Apotamkin" yazılmışdı zerfde. Açdım... İlk setride anlamadığım sözler var idi... Sonra ise mektub başlayırdı. Salam, Ferid. Men Gündüzem. Dünen Gece ile söhbet etmişdin. Gece ile görüşendeonu kefsiz gördüm. Sene göre olduğunu dedi. Seni çox isteyib Gece. Kömek etmek istedi. Men sene mektub yazmağı qerara aldım. Söhbetinizi olduğu kimi bilirem. Güneşin soyuqluğundan danışmısan. Oğul, menim Güneşim var, soyuqda deyil... Amma buda fesillerden asılıdır. Sence Güneşle birlikde olub soyuqluğunu hiss etmek yaxşıdı, yoxsa uzaqdan onu seyr edib, sadece görüntüsünü sevmek? Yeni Güneşe fikir vermesen. Semanda yeni Güneş peyda olub

<< 1 2 [3] 4 >>