yerde,
bezileri shfonerin qapisina ilishib
qalmishdi, etirler makiyaj vasiteleri
yerlerde ve parcalanmish
veziyyetde idi. bununla yanashi
yataq ortuyu parcalara ayrilmish
shekilde etrafa sepelenmishdi.
Roza asta addimlarla tamamile
gucden dushmush,saclari dagilmish,
gozleri aglamaqdan qizarmish ve
shishmish,baxishlarini pencere
zilleyib kuceye baxan bu qiza
yaxinlashdi, qarshisinda diziuste
yere cokub eli ile uzune dagilmish
saclarini kenara iteledi. Sanki
qizcigaz 1 saatin icinde 10 il
qocalmishdi.
-Lara. Sen…-deyib susdu. Ne
deyeceyini bilmirdi? Soz tapa
bilmirdi ki, qizi nisbeten
sakitleshdirsin.
Cox qeribedir heyat. Aldigimiz
zerbelerin muellifi her zaman
yaxin bildiklerimiz olur. Bunu
bildikde ise ne edeceyimizi
bilmerik, zerbenin tesirindende
cox, bunu bize edenin kim
oldugunu bildikde daha cox ezab
cekirik. Lamiye de heyatindaki en
boyuk zerbeni oz dogma
emisinden almishdi,satilmishdi daha
ushaq yashinda, halbuki o mektebe
gede biler, universtete qebul olub
ali tehsil ala bilerdi. Lakin emisi
onun butun heyatini bir nece kagiz
parcasindan otru mehv etmishdi.
Bir qeder sonra Roza Laranin
qolundan tutub ayaga qaldirdi,
-qalx gedek el-uzunu yu. Bir az
ozune gelersen.
Lara Rozanin qolunan tutub
hamama getdi. Iceri kecdikde ise
Rozaya baxib
-men ozum yuyunaram. Sen get
daha-deyib qapini ortdu. Roza ise
narahat idi. birden yene ozunu
oldurmeye cehd eder deye ureyini
yeyirdi. Ona gorede qapinin
yanindan cekilmedi. Qulagini
qapiya diriyib sesleri dinlemeye
calishdirdi. Lara ise oz hayinda idi.
guzgude ozune baxib aci-aci
gulumsedi.
-sen xoshbext olmayacaqsan
Lamiye Rasim qizi. Sen hec vaxt
xoshbext olmayacaqsan. Cunki sen
bir Faishesen. Faisheler adam kimi
gorune biler ama onlarin adi
adamlardan ferqi coxdu. Onlar bir
quldur. Men….. Kishilerin telabatini
odeyen, qadinlarin nifret hedefine
cevrilen bir faishe. Nece aileni
yixan, ushaqlari bedbext eden,
heyati boyunca icib, eysh-ishretle
meshqul olan bir
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
