Aytacı heç kes evez ede bilmezdi onun üçün. O nevazişkar Aytacı. Her defe yorğun olanda, başında, alnında gezen ince barmaqları ile, şirin dili ile bütün yorğunluğunu yox edirdi bu qız. Ele şirin gülüşü vardı. Ona çox yaraşırdı. Rauf defelerle onu güldürür, sonra da heç ne olmamış kimi sakitce, heyran-heyran bu gülüşü seyr edirdi.
Gülnaz xanım eyni sertlikle:
−Eşitdin meni? Söz ver ki, Aytac meselesi birdefelik bağlandı. Seni de ki, bele qaşqabaqlı görmek istemirem. Üreyim xestedir, bilirsen... - son cümleni deyende sesi titredi.Rauf anasının çiyinlerini enli qolları arasına alıb qucaqladı:
−Söz verirem! - deyib, gözlerinden öpdü.
Bu saat bu dünyada anasından eziz heç kes yox idi onun üçün, heç kes! Göresen, anası kimi qadınlar var idimi? Belke de...
* * *
Eldar Memmedov neşriyyat sedri işlediyi vaxtdan neşriyyatın işleri yaxşı gedirdi. Nizam-intizamla yanaşı, şöhreti de artmışdı. Sayılıb-seçilen yerlerden biri olmuşdu. Bu da yalnız ona göre idi ki, Eldar işinde çox mesuliyyetli, telebkar, hem de düzgün biri idi. İşçileri de onun xetrini çox isteyir, hörmet edirdiler. Dörd gün evvel ona başqa yerden iş üçün teklif gelmişdi.Amma etiraz etdi. Hele etiraz eden tekce o deyildi. Eldara öyreşmiş işçileri de ondan getmemeyi xahiş etdiler. O da qaldı...
−Ata?! - qızının sesi bütün fikrini dağıtdı.
−Ata, ordasan?
Eldar şıltaq ve mehriban qızının sesini eşidib gülümsedi. Onun qızı bir çox başqa qızlardan ferqli idi. O ürek sözünü, sirlerini daha çox atası ile paylaşırdı. Yox, anasını da çox sevirdi. Amma söz-söhbeti atası ile daha yaxşı alınırdı. Belke de anasının ciddi qadın olduğuna göremi, ya özünü uşaqlıqdan buna alışdırdığına göremi? Ne idise sirri, bele idi. Amma axır ki, çox qeribe, maraqlı qız idi bu Maya.
−Gel qızım, gel.
İçeri eyninde göy cins şalvar, açıq mavi rengli kofta olan 18 yaşlı qız girdi. Onun gözel siması, aydın, eyni zamanda ağıllı ve menalı gözleri, mütenasib bedeni vardı. Küreyinden azacıq aşağı olan açıq şabalıdı

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 11 >>