saçlarını hündürden yığmışdı. Nese bir xoşluq duyulurdu simasında ki, ona baxanlara mehrem görünürdü. Gözlerini geniş açırdı ve uzun kirpikleri bu zaman düz qaşlarına çatırdı. Ağ, yumru sifeti, zerif dodaqları vardı. İçeri girib bir anlıq duruxdu, geri döndü.Eldar teeccüblendi:
−Ne oldu qızım?
−Eleyhqazı unutmuşam.
Eldar ürekden güldü. Herden qızı zarafatı da ele edirdi ki, bilmek olmurdu ciddidir, ya yox.
−Ay şeytan, otağımda da çekmeyim deyirsen?
Maya döndü:
−Menden olsa, heç ümumiyyetle çekme.
Eldar mezemmetle:
−Ooo, çox çetin şey istedin sen.
Maya ince dodaqlarını azacıq büzüb, sol qaşını qaldırdı:
−Axı özün deyirdin ki, her şey insanın özünden asılıdır.
−Düzdür qızım, amma ele şeyler var ki, onların eziyyetinden qorxub cehd elemirik. Heç fikirleşmisen?
−Amma menim atam heç bir eziyyetden qorxmur, heç neden qorxmur, düzdür? - arxa terefden stula yaxınlaşıb, atasının boynunu qucaqladı. Eldar ciddileşdi:
−Yox qızım, sehv edirsen. Dünyada ele adam yoxdur ki, nedense qorxmasın.
−Delilerden başqa. - Maya düzeliş etdi.
Ata gülümsedi:
−Delilerden başqa... Onlardan da qorxanı var, niye yoxdur ki? Qorxu ele bir hisdir ki, insan övladı doğulandan onunladır.
−Bes sen neden qorxursan? – qızı gözlenilmeden soruşdu.
Eldar azacıq susdu, sonra qızının saçını tumarladı:
−Men? Men çox şeyden. Sevdiklerimi itirmekden, tek qalmaqdan, günah etmekden, hörmet itirmekden, çox, çox şeyden...
Maya atasını qucaqladı:
−Sen heç vaxt tek qalmayacaqsan. Hemişe bizimle olacaqsan! Amma en esasını unutdum.
Eldar qızının alınana dağılmış saçını arxaya sığalladı:
−Neyi qızım?
−Allahdan qorxduğunu! En birinci ondan.
Eldar başını buladı:
−Yox qızım, men Allahdan qorxmuram.
Maya heyretle atasını süzdü:
−Ata, ne danışırsan?
Eldar dalğınlıqla gülümsedi:
−Qızım, Allahdan yox, onun qezebinden qorxmaq lazımdır. İnsan qorxduğunu seve bilmez. Allah çox mehriban, rehmlidir, merhemetlidir. O öz bendelerini sevir, onları nahaqdan heç vaxt

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 >>