−Çoxları mene yaşımdan artıq verir... Telefondakı siz idiniz?
Kişi hele de Raufun elini tutduğu halda etrafa göz gezdirdi:
−Beli. Keçek içeri?
Rauf qonağını ireli verdi:
−Buyurun.
Gözucu yarıçekilmiş perdenin arasından qonağının avtomobiline baxdı. Çox bahalı idi... Avtomobilin yanında hündürboylu, iri cüsseli, qüvvetli bir adam dayanmışdı. Çox güman ki, cangüdeni idi, hem cangüden olmaqla yanaşı, avtomobili de idare edirdi. “Bunun yumruğunun altına düşenin vay halına.” - düşündü. Otağa keçib, qapını içeriden bağladı, fikirli gülümsündü: “Demeli, qonağım mühüm adamdır.” Rauf stolun arxasına keçib, hemişeki yerini tutdu. Qonaq ise qarşı terefdeki kresloda eyleşdi. Yene adeti üzre oynaq
gözlerini herlederek geniş otağı nezerden keçirdi. Raufun dinmediyini görüb, söze özü başladı:
−Evvel özümü teqdim edim. İlqar Talıbov. Telefonda demişdim adımı. Amma mence haqqımda bilmirsiniz.
−Adınız istisna olmaqla.
İlqar nezerlerini otaqdan çekib, Raufun üstünde saxladı. Ağıllı, diqqetli baxışları vardı. Özünü aparması, hereketleri, gözleri, möhkem elleri güclü irade sahibi ve bacarıqlı biri olduğunu bildirdi. Elindeki alışqanla cibinden çıxardığı bahalı siqareti alışdırmaq istedi:
−Çekmek olar?
Rauf başı ile razılıq bildirdi. Qonaq alışdırdığı siqaretden bir qullab vurub, qenaetle danışan genc oğlana baxdı:
−Demek beledir... Biz iki bacı, bir qardaşıq. Men aileliyem, bacılarım da erdedirler. Yeznelerimle birleşib iş birliyi qurmuşuq. Nece deyerler, aile biznesi yaratmışıq. Qardaşım olmayıb. Amma olmasa da, emioğlumla qardaş olmuşuq. Yegane emimin, yegane oğlu. Çox istedadlı, bacarıqlı iş adamıidi. Elçin Talıbov... Belke eşitmisiniz, beş ay bundan evvel öz ofisinde qetle yetirilib.
Rauf qaşlarını çatdı:
−Belke de...
İlqar başını yelledi:
−He, neyse, indi iş bağlanıbdır. Birini hebs etdiler ki, guya şexsi münaqişe zemininde Elçini o qetle yetirib.
Rauf qarşısındakı vereqin o biri – temiz üzünü çevirdi:
−Guya?!..
−Beli,

<< 1 ... 12 13 [14] 15 >>