Gözel bir payız axşamı cazibedar meşede turistler meşebeyinin qaladığı tonqalın etrafında oturub,here öz başına gelenlerden danışırdı.Turıstlerden biri meşebeyiden soruşdu ki,sizin aileniz de buradadır? Meşebeyi bir az düşünüb dalğın-dalğın:Men evli deyilem,amma menim qızım buradan çox-çox uzaqlardadır-dedi. Meşebeyinin bu cavabı hamının maraqına sebeb oldu ve hamı xahiş etdi ki,bu cavabı açıqlasın. Meşebeyi söhbete başladı: Men dunya bazarlarına mal daşıyan gemilerin birinde matros işleyirdim.Her defe de sahile çıxanda o zülümle qazandığımız pulları içkiye verir,barlarda xercleyirdik.İşim çox ağır idi. Novbeti defe sahile çıxanda küçede oxumaqla pul qazanan balaça bir qız uşağını gördum.Onun sesi meni valeh elemişdi.Heç hara getmedim ve bütün günü onun mahnılarına qulaq asdım. Fikrimden keçdi ki,bu uşaqın ıstedadı bele-bele mehv olub gedecek,belke o qazandıqlarımı bu qızçığazın ıstedadının inkişafına serf eleyim? Bu meqsedle de uşaqı qılıqlayıb musiqi müelliminin yanına apardım.Müellim qızı yoxladı, onun gozel sese malik olduğunu ve ona xususi ders keçılmesı lazım olduğunu dedi.Amma qızın pulu yox idi.Axşam yoldaşlarım gemiye qayıdanda onlara bu meseleni danışdım ve dedım kı,hamı komek etse qızcığazı oxutmaq olar.Ne ise bele qerara geldik ki,kömek edek.Papağımı ortalığa qoydum ve kimde ne qalmışdısa yığdıq. Musiqi müelliminin yanına getdik ve dedik ki, her ay da yene pul gondereçeyik.Ne ise qızı Musiqi akademıyasının vokal şobesine qoydum. Belelikle, qız bu akademiyada dörd il oxudu. Her ay da pulunu yollayırdım. Bu dörd ilde hemin şehere yolumuz duşmedi.Üç il de keçdı.Nehayet ki, bu limanda lövber salası olduq ve sahile çıxdım.Küçelerde iri reklamlarda qızın şekli var idi.O, artıq estrada ulduzu olmuşdu ve böyuk salonlarda konsertler verirdi.İri bir gül destesi düzeltdirib qızın konsertine getdim.Qızı men zorla tanıdım.Yeddi il idi ki görmemişdim.Fasilede sehne arxasına keçib gül destesini qıza teqdım etdim ve tebrik etdım. Qız meni elbetde ki, tanımadı ve gül

[1] 2 >>