Bir gün Harun Er-Reşid
qebristanlığın yanından
keçerken Behlul Danendeni
görür ve “burada ne gezirsen?”
deye soruşur.
- Kimsenin qeybetini etmeyen, kimseye eziyyet vermeyen,
menden bir isteyi olmayan
dostlarımla görüşmeye
gelmişem - deye Behlul
cavabında deyir.
Harun Behlula deyir: - Sen o dostlarından Qiyamet
günü Sirat körpüsünden
keçende sorğu-sualın nece
keçirildiyini soruşa bilersen?
- Men artıq soruşmuşam,
isteyirsense, sene danışım. Ele buradaca bir ocaq qalatdır ve
üzerine misden tas qoysunlar ki,
isinsin. Harun nökerlere emr edir ki,
derhal Behlulun istediklerini
etsinler.
Behlul tasın üstüne çıxır ve özü
barede, mülkü ve hemin gün
yeyib-içdikleri barede danışır ve tasın üstünden enir. Behlul
kasıb olduğundan danışacaqları
da az olur ve o, tasın üstünden
enene qeder tas hele tam
isinmir.
Daha sonra Harun çıxır ve Behlul ondan da özü ve mülkiyyeti
barede danışmağını isteyir.
Harun tasın üstüne çıxır ve
elbette ki, varlı şexse mexsus
olan mülkiyyetini sayıb
qurtarmamış tas qaynar olur ve Harunun ayağı yandığından tez
yere enir. P.S. Behlul Danende bununla
Haruna bildirmek isteyir ki, her
ne qeder mülkün çox olsa,
Qiyamet günü de sorğu-sualın
uzun çeker ve bu sorğu-sualdan
yaxşı çıxmasan "ayağın yandığı üçün qaynar tasın üstünden celd
yere düşdüyün kimi de Sirat
körpüsünden Cehennem alovuna
düşersen"