Müellif:Xelil Adıgözel
"QARANLIQ" Gece düşür her terefe,
Tez qaranlıq hakim olur.
Bütün dünya,bütün alem,
Qaranlığa tehkim olur. Sanki her yan ovsunlanıb,
Tebiet de mest olubdur.
Mışıl-mışıl xumarlanıb,
Röyalarda süst olubdur. Anlamıram! Anlamıram!
Niye hamı yatır axı,
Bizim "Heyat" dediyimiz,
Qaranlıqda batır axı! Etrafıma boylanıram,
Birce nefer yoxdu oyaq,
Kömekleşib bu zülmeti,
Bu geceye hesret qoyaq! Bu zülmetden sıxılıram,
Boğuluram azca qala.
Qorxuram ki,bu qaranlıq,
Meni de tez ovsunlaya! Bu susqunluq uzun sürmez,
Elbet "Güneş"doğacaqdır!
Bu zülümkar qaranlığı,
Gözleriyle boğacaqdır! Seninleyem ey zülmet,
Besdir daha,yeter artıq.
Zülmetine qalandıq.
Onu bil ki,hara getsen,
Iyne olub gözden itsen,
Unutma ki,her zaman sen, Qaranlıqsan qaranlıq...