Bu hadise soyuq bir qıs gunu olmusdu. Bir hekim daniwir: Texminen saat 8:30 radelerinde 80 yasında nurani bir qoca bas barmagındakı tikisi sokdurmeye gelmisdi. Gorunurdu ki, o cox telesir, o titrek sesi ile saat 9:00-da vacib isinin oldugunu bildirdi. Men teessuf hissi ile ondan gozlemeyini xahis etdim, cunki butun hekimler mesgul idiler ve onu 1 saata ancaq qebul ede bilerdiler. Agsaqqal kederli halda tez-tez saata baxırdı ve bu meni tesirlendirdi. İsim olmadıgı ucun onun barmagına baxmagı qerara aldım. Barmagını muayine eden zaman biz onunla bir az sohbet etdik. Men maragımı gizlede bilmedim ve sorusdum: Yeqin siz basqa bir hekime de getmelisiniz, ona gore bele telesirsiniz? Qoca: Xeyr, bele deyil. Men saat 9-da xestexanada olmalıyam. Yoldasımın seher yemeyini vermeliyem. Bu zaman men ondan yoldasına ne oldugunu sorusdum Yaslı kisi cavab verdi:-Onda Alcqeymer xesteliyi tapıblar... Men saata baxıb sorusdum: -Bes siz gecikseniz o narahat olmaz ki? Qocanın sozleri meni teeccublendirdi: Yoldasım meni artıq 5 ildir ki, tanımır, hetta menim onun neyi oldugumu da xatırlamır. O yaddasını itirib. Men dedim: Buna baxmayaraq siz her seher ora gedir, ona qulluq edirsiniz? Axı o sizi tanımır? Niye bu qeder eziyyet cekirsiniz? Qoca gulumsunerek cavab verdi: O meni xatırlamır, men ki, onu xatırlayıram. Bu vaxt men goz yaslarımı gucle saxladım, qoca gedenden sonra uzun muddet ozume gele bilmedim: Bu ki, menim daim axtardıgım sevgidir. Hetta ele agır xesteliyine baxmayaraq o qadın xosbextdir, cunki onu seven bele insan var.