Amma sizin sağlığınıza içmişik, yene içeceyik. İndi bu badeleri men axırıncı ikidin saqlığına – bizim canımız-ciyerimiz Seymurun sağlığına qaldırmaq isteyirem. Subaydı-sultandı. Sağ ol, var ol, bülbül ol, qefesde olma.

Hamı mene baxırdı, külüşlerin ve badelerin cingiltisi arasından tanış üzleri görürdüm – dostlarımın üzlerini. Üzlerde sevincli, bir qeder de teeccüblü ifade vardı.

Qonaqlar dağılışanda biz hamımız – Firuz, Kamal, Murad arvadlarıyla, bir de men tek, bir yerde çıxdıq. Biz yatmış şeherii geceli küçeleriyle addımlayırdıq ve birden Firuzun arvadı menim qoluma girdi:

- Yaxşı, Seymur, senin toyunu haçan eleyirik?

- Uzaq gelecekde.

- Bele niye? Yoxsa sen bu naqqalın sözlerine inanırsan? – O, şıltaq bir nevazişle erinin böyrüne qısıldı. – Ele bilirsen ki, aile heyatı cehennemdir.

Firuz:

- Özüne layiq qız tapa bilmir, – dedi.

- Doğrudan? Uşaqlar, eşidirsiniz? Gelin Seymura bir qız tapaq. Seninçün Bakının en gözel qızını tapsaq, evlenersen?

— Mütleq, – dedim, – ancaq bir şertle. Gerek, bax ele bu saat, bu deqiqe tapasınız. Yoxsa fikrimi deyişerem.

— Kamal:

-Gözümün işığı, – dedi, – gecenin bu vaxtında sene hardan qız tapacağıq? Küçeden tapmayacağıq ki… hem de gecenin bu vaxtında küçeleri gezen qızı almazsan yeqin.

- Beli, – dedim, – tamamile doğru buyurursunuz. Odur ki, bu söhbeti xetm edek.

- Menim bir teklifim var, gelin Seymura telefonla qız tapaq. Budur, bax, avtomat da var.

- Gözel fikirdir, – dedim, – amma iki qepikliyim yoxdur. Her terefden mene iki qepiklikler uzatdılar. Budkaya girdim.

- Nömreni deyin. Firuz:

- Eşi, ağlına gelen nömreni çek, – dedi. – Meselen… – birden o, sözünü yarımçıq qoydu. – Yox, qardaş, keçel suya getmez. Birden qayınananla yola getmedin, yapışacaqsan menim xirtdeyimden.

- Qorxaq, – dedim, – mesele de bundadır. Evlenmek ciddi işdir. Heç kes mesuliyyeti boynuna götürmür. Kamal, belke sen deyesen.

- Menim bir teklifim var, – deye Firuzun arvadı söze qarışdı. Onun hemişe bir

<< 1 [2] 3 4 ... 20 >>