goturende, qadin qabaga kecdi:

- Siz zehmet cekmeyin, men apararam.

- Xeyr, ona razi olmaram! Ellerim ki, shikest deyil.

- Yaxshi, gedeyin...

Yol boyu hec biri danishmadi.

Ekrem dushunurdu: " Bu, ilk rastlashdigim her kimse merhemetli adamdir. Yoxsa, evi tapmaqda cetinlik cekecekdim".

Vagzalin qabagindaki meydanda besh-alti fayton dayanmishdi. Qadin onlardan qiraqdakina yaxinlashdi.

- Emi, bizi Teze pir mescidinin yanina apararsan? - deye atlarin bashindan arpa torbasini cixaran uzunboylu, sallaq qarabigli kishiden sorushdu.

Faytoncu donub ona baxaraq ele lezzetle qimishdi ki, sifetini saysiz-hesabsiz derin qirishlar burudu.

- Apararam, bele canim da cixar! Bes menim senetim nedir? Bir de ki, ora getmek savab ishdi, qizim...

Qadinin komeyi ile evvelce Ekrem faytona mindi, camadanini dizleri uste alib eylesidi. " Men Yeganenin haqqinda nahaqdan ele xeyallara dushurem, - deye fikrinden kecirdi. - Tanimadigim, yad bir adam mene bele qaygi gosterende, ozumunku elden-ayaqdan getmeyecekmi?

Qadin da qalxib Ekremin yaninda oturdu. Faytoncu goy, nimdash xalatinin eteklerini qaldirib rengi soluxmush qirmizi qurshaginin altina kecirdi. " Ya, Eli!" - deyib yashina uyushmayan bir sicrayishla qozlaya tullandi. Cilovlari elinde cutledikden sonra, qamcini havada yelleyerek atlarin bashi ustunde shaqqildadib, bir agiz berkden mushqurdu:

- Ay donum gozunuze, menim zirek terlanlarim, terpenin!

Asfalt meydancaya deyen nal sesleri vagzal binasinin hundur divarlarinda eks-seda verdi. Atlar finxirib yerinden goturuldu.

Qadin yana cevrildi, ashagidan-yuxari ogrun ve meyus baxishlarla Ekremi suzdu. Onun ayaqlarindaki qunclu xrom cekmeler kohne de olsa, tertemiz silinmishdi. Tund-benovseyi diaqonal qalifeyi, yaxasi sari demir duymeli xineyi koyneyi hundur boyuna, dolu bedenine bicildiyinden leytenant rutbeli genci xeyli qivraq gosterirdi. Murekkeb cilenmish kimi noqte-noqte goyumtul lekelerle ortulmush sifetinde donmush, dushunceli bir ifade vardi

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 96 >>