ustden etinasiz baxislarla kisini suzerek cingiltili sesle cavab verdi: "- men hele cocuq iken Romada atadan-anadan yetim qalmish erkoyun qaraci qiziyam. " Tarantello" reqsi ile sheherler, olkeler adlayaraq Fransaya gelmisem. Indi ise Parisin kucelerinde, kafelerinde, kabarelerinde serxosh kisileri eylendiren kimsesiz, shiltaq bir shansanetkayam!.." - O, eteklerini qaldirib sag ayagini zerble doshemeye vurdu ve yerinde firlanaraq " Tarantello " italyan reqsine basladi...

Cavan aktrisa, qaraci qizinin rolunu ele meharetle ifa edirdi ki, adam bir anliga sehnede tamasaya baxdigini unudurdu. Gah barmaqlarinin ucunda yungul sicrayislarla tullanan, gah ilan kimi saga-sola qivrilan, gah da cilpaq ciyinlerini tul kimi esdiren shansanetkanin tekce bedeni, elleri, ayaqlari deyil, butun ezalari, hetta, gozleri, qaslari, baxislari bele reqse qosulmusdu.

Bu defe "Tarantello"ya zaldan yagdirilan alqislar daha uzun cekdi.

Tamasadan sonra Ekrem teatrin qabaginda gezinerek urek doyuntusu ile Yeganeni gozledi. Bayirda sakit, mulayim hava vardi. Buludsuz sema neheng bir aynani xatirladirdi. Deniz terefden serin yel esirdi.

Teatrdan deste-deste cixib evlerine dagilisan adamlar tamasadan, aktyorlardan danisir, here oz fikrini deyirdi:

"- Menim, milyoncu zadeganin oyunu cox xosuma geldi".

"- Sen olesen, Elesger Elekberovdan olmaz. Zalim oglundan bir denedir!".

"- Aferin o cavan aktrisaya, adini da bilmirem, " Tarantello"da qiyamet qopardi".

Ekremi de dusunduren hemin cavan aktrisa idi. " Goresen, dunen o meni bugunku oyununa baxmaga adi bir tamasaci kimi devet eledi, yoxsa...ureyinde basqa niyyet vardi? Ancaq, her halda, sayib gelmekde yaxsi is gordum. Bir deste gul de alib getirseydim, lap yerine duserdi; indi teatrdan cixanda ona yaxinlasib iki kelme danismaga da dilim godek olmazdi. Ne ise kecib... Agilli qizdirsa, ele seylere fikir vermez. Eceb de adi var: Yegane".

Ekrem, asta addimlarla gelib sekinin basina catanda yene geri dondu. Teatr binasinin

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 96 >>