gorduse, Yeganeden uzr isteyib biranliga ondan ayrildi ve becid addimlarla geri qayitdi. Sekinin qiraginda qoydugu kicik sebetde ag, qirmizi, cehrayi qizilgul satan calpapaq kisiye yaxinlasdi.

- Emican, neceyedir bunlarin biri?

- Ogul, senincun hovayi, - deye gulsatan kisi zarafat elemeye adam axtarirmis kimi qivraq sesle ele berkden dillendi ki, Yegane gulmekden ozunu gucle saxladi. - Bohasine bir kopuk pul vermemisem. Nerdaranda heyetciyezimden dermisem. Gotur, desgiresiynen peskesdur sene.

Ekrem, gullerin her renginden uc-dordunu ayirib ona bir qirmizi otuzluq uzatdi.

- Al, cix haqqini.

- Ade, beyaq dedim ki, hovayidur, dayi bu uzadirsan mene? - Kisi pulu qara setin penceyinin dosh cibine basib, sebetde qalan gulleri de destesleyerek Ekremin qucagina durtdu. - Halal xoshun! Bulari de apar, dayi men mehtel olmiyim. - O, qiraqda dayanmish Yeganeye ishare ile elave etdi. - Bir de, adam helencik ceyran qiza canini da peshkesh eler...

Ekremin danismaga basqa sozu qalmadi:

- Sag ol.

- Bele, öyun abadan! Cibuve min bereket! - deye kisi bosh sebetini goturub elinde yellede-yellede axsam gezintisine axishan adamlarin arasinda gozden itdi.

- Buyurun, Yegane xanim! - Ekrem qiza yetiscek, gulleri ona uzatdi. - O gun olsun sehnede ulduz kimi parlayasiniz. Ayri ne deyim...

Yegane sevincini gizlede bilmedi:

- Siz mene lap xecalet verirsiniz... - O, tezece acilmish simuzer qonceleri sinesine sixib herislikle qoxladi; rayiheden goy, badami gozleri xumarlanib suzuldu ve derinden sine dolusu koks oturdu. - Ah!.. Ne gozeldir!

Ekremin ureyine haradansa cesaret doldu; ne vaxt qizin qulagina picildadi, ozu de bilmedi:

- Siz daha gozelsiniz...

Yegane ozunu esitmemezliye vurdu.

- Bes, hec siz demediniz, adiniz nedir?

- Adim Ekremdir.

- Danisiginizdan bele gorunur, ya shair, ya jurnalistsiniz.

- Xeyr. Adi telebeyem. Universitetde oxuyuram.

Ekrem, yarislarda defelerle istirak etmis, qelebe calmish yaxshi shahmatci idi. Qezetlerde,

<< 1 ... 25 26 [27] 28 29 ... 96 >>