cibinde gezdirdiyin qizla evlenmek fikrin var, yoxsa ele-bele...

Ekrem tutuldu, bu gozlenilmez sualin qarsisinda aciz qaldi.

- Sen ne danisirsan, ana?! Hansi qiz?! Ne sekil?!.

Arvad gulumser baxislarala menali terzde oglunu suzdu:

- Ay saqqali agarmis, menden ne gizledirsen? Her seyi bilirem...

Bu mesele iki ay evvel acilmisdi. Cavahir Ekremin penceyinin qopmush duymesini tikirdi; yere nese dushdu. Arvad eyilib baxanda doshemede, acilmish cib deftercesinin arasinda rengli bir fotoshekil gordu. "Bu kimdir?!" - deye o, shekli qaldirib diqqet yetirdi. Lakin tanimadi. Novreste, goycek bir qiz idi. Gozleri surmeli, dodaqlari boyali... Ecnebi kino aktrisalarinayandan cekdirmisdi, qara tellerini darayib cilpaq kureklerine tokmusdu.Sol ciyninin ustunden geri qanrilib, ag dishlerini gostererek gulurdu."Utanmaz!" - deye Cavahir rishxend eledi, shekli aciqla yene deftercenin arasina durtub, penceyin cibine qoydu. - "Bu artistlerde de abir yox, heya yox!..". Sonra ureyinde oglunu danladi: "Ekremden gorunmeyen is. Bele sekli cibinde nite gezdirir?!" Qadin fovren ne xatirladisa, diksinen kimi oldu. Ve sekli cixarib bu defe arxasina baxdi. Beli sehf etmemisdi. Bu hansisa qizinsa ogluna tohvesi idi. Orada qirmizi murekkeble, zerif xetle yazilmishdi: "Ekrem, men hemiselik seninem! Yegane. 12 aprel, 1940-ci il".

Cavahirin ferehdenmi, heyecandanmi ureyi cirpindi; shekildeki qizin sir-sifeti, qash-gozu bu defe ona ayri cur gorundu. Daha o, ecnebilere de oxsamadi. "Yegane!.." - qadin oz-ozune picildadi. - Menim xeberim yox, sen deme, Ekremin gozaltisi varmish!.."

O gunden sonra Cavahir nece kere bu barede oglu ile sohbet acmaq istemisdise, meqam tapmamishdi.

Indi Ekrem de cekinmedi:

- Ana, duzunu de, beyenirsenmi o shekildeki qizi?

Arvadin derdi acildi:

- Sekilde ureyi gorunmur, bala. Teki qelbi temiz olsun, agilli, terbiteli cavanezen olsun. Onunla sen bir yastiga bash qoyacaqsan. Gozun tutubsa, xasiyyetine beledsense, Allah xeyir versin. - O, bir

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 96 >>