qizi lazim idi, onu da tapdiq!..".

Axsamdan baslanan sohbet geceyedek uzandi. Seltenet xala yatmisdi. Ekrem evlerine getmeye hazirlasanda Yegane buraxmadi:

- Hele tezdir, - dedi ve gelib onunla yanasi stulda eylesdi. - Meni coxmu sevirsen? - Sorusdu.

- Cox.

- Ne qeder?

- Onu demek cetindir.

- Men de cox sevirem seni. Bilirsen neye gore?

- Yox...

- Ureyin temizdir, onuncun. Hem de sende kisi sifeti var. Mene ele gelir ki, sen hec neden, hec kimden qorxmursan, merd adamsan. Hetta isteyerdim bir az da kobud olasan. Shaqqali..Kurekli..Ozunden de papiros iyi geleydi..

- Yegane turac kimi qaqqildadi. - Papiros ne ucun cekmirsen, Ekrem?

- Nese, evvelden bu verdisden uzaq olmusam.

- Zarafat eleyirem, papiros ureye zererdir. Duz demirem? Bir urekde ki, menim mehebbetim var, onu niye zeherleyesen!.. - Yegane, doslerini ireli verib, qollarini Ekremin boydoladi. - Yaxsi ki, bu gun yagis yagdi, eve geldik! - Burnunu az qala onun burnuna soykeyib gozlerinin icine baxdi. Qizin xosh etir qoxuyan iliq nefesi oglanin sifetinde gezdi. Ve o, ixtiyarsiz bir halda dillendi. - Op meni.

Ekrem Yeganeni qucaqladi; dodaqlarini onun odlu dodaqlarina yapisdirdi... Qizin qelbi siddetle cirpindi ve arada ne dediyini sanki ozu de bilmedi.

- Ele yox.. Berk-berk.. Lap berk! Qoy dodaqlarim qanasin..nefesim qaralsin, olum.. Bax..bax.. Bele!..

Opush-duet oldu. Indi Yegane, shehvet dolu cilgin bir ehtirasla Ekremi sinesine sixib onu delicesine saysiz-hesabsiz buselere qerq etdi.. Utanmagin, cekinmeyin ferqine varmadan, coxdanin teshnesi kimi ureyinin yangisini sondurene qeder, doyunca opdu.

- Indi gordun ki, seni nece sevirem?!. - dedi ve sifetine dagilmis saclarini, basinin cevik hereketi ile arxaya atdi. - Canim canina qurban! Bu gece seni hec yana buraxmayacagam, onu bilirsenmi?

Ekrem guldu:

- Dunyanin axiridir?

- Yox. Mehebbetin evvelidir.

Saat yeqin ki, on ikini otmusdu. Daha Ekrem de telesmirdi. Bu xos, qenimet deqiqelerin shovqunden

<< 1 ... 33 34 [35] 36 37 ... 96 >>