kimi bedenini yandirdi, onu isti ter basdi, yaxasini dartib acdi. Qollari sustalib, yanina dushdu. Ekremin sifetinde eziyyetlerle, iztirablarla dolu ezgin bir ifade yarandi. O, sanki bu anda gencliyini, dozumunu, taqetini itirdi, zeifledi ve fovren xeyli qocaldi.

Stol uste bir butulka, iki qedeh qoyulmushdu! Kulqabida ise papiros ve siqaret kotukleri qalaqlanmisdi...

Restoranin lampalari yandi; bullur qedehlere sherab yerine ishiq suzuldu. Bayaqdan papiros tustusunden dumanli gorunen sifetler birden-bire aydinlashdi.

Yuxari bashda kicik stolun arxasinda bir gencle uz-uze eyleshmish Yegane qanrilib ciyninin ustunden etrafdakilara oteri nezer firlatdi. Ickiden keflenib ozunden deyen cavanlar, shadliqdan turac teki qaqqildayan xanimlar, qaradinmez sakit oturmush ahillar vardi restoranda. Kisilerden bezisinin yanindaki bezekli qadinlar arvadlari deyil, meshuqeleri idi. Aslanla gelen Yegane kimi. Bu, onlarin baxishlarindan gorunurdu, munasibetlerinden oxunurdu.

Yeganenin gozune tanish adam deymedi. Geri cevrilib uzunu Aslana tutdu, rahatliqla, lakin yorgun bir terzde gulumsundu:

- Niye danishmirsan, bir sohbet elesene, - dedi.

Aslan qirmizi sherab dolu qedehini goturub Yeganeye teref uzadaraq, yariya qeder icdi. Qadin, bu sozsuz eyhamla onun ne demek istediyini basa dusdu: "Senin sagligina!", Qelben ferehlense de, ozunu o yere qoymadi.

- Aslan can, duzunu de, menden doymusanmi?

- Bu ne sualdir?

- Xasiyyetime az-cox beledsen. Maciq danismagi xoslayiram...

Aslan papiros yandirdi.

- Sozlu adama oxsayirsan.

- Beli! Harda olursa-olsun, ozume qarsi bir balaca soyuqluq, etinasiyliq gordumse, o deqiqe ureyim sixilir. Ele bilirem men orada artiq, lazimsiz adamam.

- Axi, bunlari neye gore deyirsen?

- Sen evveller bele deyildin.

- Nece idim?

- Istiqanli idin, deyib-gulen, zarafatcil, shen..

- Bes indi?

- Soyuqsan. Axir vaxtlar senden kelbetinsiz soz qoparmaq olmur.

Aslan papirosunu sumurdu, tustunu yana ufleyerek

<< 1 ... 57 58 [59] 60 61 ... 96 >>