yalvarir, usagi gostermesini xahis edirdi. Tekce Yegane bu qeribnevazliqdan kenarda qalmisdi. Yolunu gozlediyi Zakirden hele de xeber yox idi.

Doqquz cansixici, bezikdirici gunden sonra Yegane qucaginda korpe, dogum evinden cixdi. Kuceden oten masinlardan birini saxlatdirib, eylesdi; surucuye unvanini soyledi.

Heyetlerine girende qonsularla rastlasmadigina sevindi. Lakin dusunduyu qesdin vehminden pillekeni qalxanda ureyi esdi, seksekeli halda tez-tez donub dala baxdi. Menzili nedense, ona evvelkinden darisqal gorundu.

Usagi pencereleri qalin perdelerle ortulmus enderuni otaga kecirdi. Burada her sey qoyub getdiyi kimi seliqesiz idi.

Yegane geri qayidib aynabendin qapisini kilidleyende usagin cigirtisina diksindi. Qelbini culgayan telash bire-bes artdi. Ona ele geldi ki, bu ses cox uzaqlarda esidildi. Ureyini tutdu. Gozlerini yumub dayandi. Zakire dediyi sozler yadina dusdu: "Eh!.. Sen de gor neyin fikrini cekirsen. El boyda canlinin izini itirmeye ne var ki!..".

Yox...bu Yeganenin dusunduyu qeder de asan deyildi. Qorxu ezazil hakim teki bas qaldirmisdi; toredeceyi cinayetin agir cezasini ona telqin edirdi.

Korpe hele de aglayirdi... Yegane yataq otagina qayitdi. Tereddud icerisinde aramsiz addimlarla carpayinin etrafinda gezindi.

Usaq az qala bayilacaqdi, cigirtisi divarlarda titreyirdi.

Yegane bogulurdu. Ozunun cixardigi edaletsiz hokmu icra etmeye eli gelmirdi. Lakin...bu isi indi gormeseydi, sonra bacarmayacaqdi.

Birden o, ne dusunduse, qeti qerarini verdi, analiq hissini itirdi, qelbi dasa dondu. Carpayi ustundeki iri yastigi goturub korpenin sifetine basdi ve bir an icerisinde onun bagirtisi esidilmez oldu.

Basini qaldiranda, shifonerin aynasinda vehshetengiz gorkeminden ozunu tanimadi. Celd otagi terk etdi. Astanada bir daha geri qanrildi. Korpe hereketsiz idi. Yegane bu defe uzaqdan, qaranliqda parlayan aynaya baxanda sesi geldikce cigirmaq, qacmaq istedi. Hedeqesinden cixmis nece-nece goz ona dikelmisdi. Gunesin,

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 96 >>