asagi sallandi, hec neyin ferqine varmadan ozunu ikinci mertebeden kuceye buraxdi. Ele bu vaxt Gunes, Fikret, hekim, daye ve qucaginda Yeganenin korpesini tutmus mamaca menzile tepildi.

(Yaxsi ki, Ekremle Feride Yeganenin saxta teleqramina inanib, yoldan qalmamisdi, bu facieli sehneden uzaq olmusdu).

Divanin kuncune atilmis balasinin meyitini goren Gunes qollarini acib, uzuqoylu dosemeye serelendi. Fikret usagi qollari uste qaldiraraq, honkurdu; isti goz yaslari korpenin soyuq yanaqlarina damdi, onu diskindirmedi. Daye ikielli basini tutdu... Kucedeki ses-kuyu esiden hekim eyvana cixdi. Yeganeni sekide, adamlarin ehatesinde gordu. O, uzanmisdi, ufuldayirdi. Qici sindigindan qaca bilmemisdi...



* * * *



...Xestexanada nezaret altinda saxlanilan Yegane mualice olunduqdan sonra cezasini cekmeye gonderildi, emlaki musadire edildi.

Oz isini evvelceden mohkem tutan Zakir, cinayet toredilecek gunlerde uzaga qacmaqda uduzmadi. O, Yeganenin etdiyi riskin bu terefini de dusunmusdu.

Diqqetsizlik uzunden bagislanilmaz sehve yol veren daye ise mesuliyyetden yaxa qurtara bilmedi.

Yeganenin korpesi hemiselik Gunesin, Fikretin himayesinde qaldi...

Her seyden xebersiz qizcigaz, indi naz-nemet icinde derdsiz, kedersiz bexteverlikle boyuyur...

Taniyarsiniz: adi Leyladir onun!

Mohterem oxucum!

Yeqin ki, hekayetimizin evvelinde Leylanin valideynlerine uz tutaraq dediyi sozler yadindadir. "Anamin gozleri qara, atamin gozleri qara... Bes menimkiler niye goydur?..".

Xatirladinizmi?

Qizin haradansa ureyine daman bu shubhe, Soltanovlar ailesinde bir muddet narahatliq yaratdi. Soz yox, on sekkiz il ortulu qalan o mubhem sirri, tez-tez Feride ile evlerine gelen ve indiyedek Leylanin emi sandigi Ekrem hec vechle dilinden qacira bilmezdi.

Yaxsi ki, nigaranciliq uzun surmedi!

- Sene ne olmusdu o gun? Yaman heyecanli idin? - deye bir hefte telash kecirdikden sonra Gunes ozunu toplayib, ehtiyatla qiza yanasdi.

Leyla, pesmanmish kimi

<< 1 ... 90 91 [92] 93 94 ... 96 >>