utandi:

- Hec, anacan... Ele aynaya baxdim, fikirlesdim: bele neycun? Men isterdim sene oxsayim... Ancaq neyleyim, oxsamiram... - O, qadinin konlunu almaga calisaraq, tez zarafata kecdi. - Bir de... Gunes iki olmaz ki! Duz demirem?..

- Zahiri benzeyisin menasi yoxdur, qizim. Sen calis, senetinde, davranisinda, exlaqinda yaxsi adamlara oxsa. - Anasi Leylanin gozlerinden opdu. - Menim agilli balam!..



. . .* * * *. . .



Shamdan sonra Ekrem Shahinle shahmat oynayirdi. Divanda eylesmis Feride televizor tamasasina baxirdi. Mavi ekran kosmik fezaya donmusdu... Planete buraxilan neheng avtomat stansiya enginliklere shigiyir, arxasinca odlu shirnaq cizirdi.

Diktor tenteneli, gur sesle deyirdi:

"- Budur, XX esr, insan zekasinin barometri!".

Ekrem mat qalmisdi; dusunurdu - qulagi televizorda, fikri shahmat taxtasinda...

Ele bil sragagun idi...

Vagzaldan eve faytonla geldi. Indi sheherde, metroda vaqonlar beleden-beleye isleyir.. Kosmik fezaya elciler, planetlere vimpeller gonderilir...

Sanki dunen idi.

Shahine shahmat fiqurlarinin adlarini oyredirdi. Indi ozu onunla bacarmirdi...

- Ata, bu defe cox fikirlesdin. Deyesen, cetine salmisam seni.

- Eledir, oglum. Oyunu sen aparmalisan!

Qapinin zengi calindi. Shahin qalxib eshiye cixdi. Gelen, qara kostyum geymis, ortaboylu, cusseli bir genc idi. Shabalid rengli saclarini sagdan tag ayirib, sola daramisdi. Catma qaslari vardi. Qonur gozleri dusunceli ve dalgin gorunurdu.

Genc hormetle salamlasdi.

- Bagislayin, - dedi, - ataniz evdedirmi?

- Beli.

- Olarmi?

- Buyurun.

Genc iceri kecdi. Ev sahibleri ile gorusdukden sonra, ozunu teqdim etdi:

- Menim adim Goydenizdir.

- Cox gozel. Xos gelmisiniz. Eylesin. Menimki de...

- Ekrem emi, men qiyabi olaraq seni coxdan taniyiram, - deye genc gulerek onu qabaqladi. - Haqqinizda mene danisiblar...

- Kim?

Oglan yan-yoresine baxdi.

- Belke sohbetiniz mexfidir?

- Xeyr, Ekrem emi... Mence, burada kenar adam

<< 1 ... 91 92 [93] 94 95 96 >>