shaqqildatdi:

- Ay gozunuze donum, menim zirek terlanlarim!..

Bu ses, bu mushturuq Ekreme cox tanis geldi. Hafizesini yoxlamaq istedi:

- Dasdemir emi? Yene sensen bizi gezdiren?

Qoca diksinen kimi oldu. Celd dala qanrilib, gozlerini qiyaraq sernisinlerine zenle diqqet yetirdi:

- Paho!.. Ade, xos gorduk! Yene sizsiniz?! Pah atonnan! Omre bax, a!.. Yadindadir, davadan qayidanda da menim faytonuma minmisdiniz? Onda da bu baciynandun...

Feride guldu. Ekrem oten illere teessuflendi:

- Beli, hamisi yadimdadir...

Bu sohbetde o qeder de maraq, mena duymayan Goydenizin fikri eve tek geden Leylanin yaninda qalmisdi.

- Emican, atlari deyismisen, gorurem. Amma faytonu bilmirem... Ele o kohnesidir? - deye Feride sorusdu.

Kisi, xeste kimi zaridi:

- Qizim, atlar da deyisib, fayton da tezelenib... Kohneden qalan tekce Dasdemirdir. - Ureyini bosaltmaga eline gireve kecen qocanin derdi tezelenmisdi. - Bir ara, qizim, fayton debden dusdu, siradan cixdi. Men de basladim shoferlik oyrendim. Nece il takside isledim. Ancaq hemise ele bildim ki, omrum, gunum de o masin kimi telesiyir... Sonralar fayton tezeden debe minende, yene oz peseme qayitdim. Dedim, ay Dasdemir, asta geden yorulmaz, bu yaxsi-dirrr!

Qoca, ona nishan verilen binanin qarsisinda atlari dayandirdi.

...Fikretgilin pillekenini qalxanda Ekremle Feride, goyercin tek qanadlanib asagi enen Leyla ile qarsilasdi. Qiz bu tesadufden tutuldu, qacib gizlenmeye yer axtardi.

Evden elcilerin sesi gelirdi. Kimse ucadan deyirdi:

- Biz bir stekan shirin cay icmeyince buradan terpenen deyilik...

Bu sozleri esiden Ekrem o qeder kovreldi ki! Ozunu saxlaya bilmeyib agladi. Ve Leylanin alnindan opdu:

- Seni xosbext olasan, qizim...



. . . * * * * . . .



Baki bahar movsumunu yasayirdi. Agaclar ciceklenmisdi - rengareng, zerif-zerif... Goz baxmaqla doymurdu kucelerin yasilligindan, teravetinden, gozelliyinden.

Goydeniz Leyla ile nikah salonundan cixmisdi. Oglan boz kostyumda

<< 1 ... 93 94 [95] 96 >>