yandirdim.

Tarkan oxuyurdu "ashk gitti

bizden". Dushundum artiq 3 cu

kursda oxuyurdum ve heyatimda

hec kes olmamishdi. Her sheyim

var idi, her sheyi gozumde hech

ne eden Sevgi, sevgi yox idi.

Butun heyatimi derslerime hesr

etmishdim. Gozumun onune 2 il

evvel geldi, 1 ci kurs, ve qrup

yoldashimin mene sevgi

mektubu, ve men "sene o gozle

baxmiram" deyib ustunden

kechmishdim. Sonra da chixan

elchiler "Men hele evlenmeye

hazir deyilem,oxumaliyam" deyib

yene ustunden kechmishdim.

Chunki men delicesine sevmek ve

sevilmek isteyirdim.

Meni seven insanin mektubla, ya

anasi vasitesile deyil gozlerimin

ichine baxaraq, cesaretlicesine

etiraf etmesini, ve menden hech

vaxt vaz kechmeyeceyini

isteyirdim.Ve heleki "ag-qara"

rengli heyatima davam

edirdim,kitablarimla. Qapinin yene

doyulmesi meni fikirden ayirdi,

bu defe gelenler, 100 faiz

mamagil olmaliydi. Qapini sevincle

achdim, ayagim stola ilishdi,

agriya fikir vermeyib oflaya-

oflaya qapini achdim, ve

gorduklerim hech de

gozlediklerim deyildi...Ve

heyatimin tam donush

noqtesinin geldiyinin ferqinde

bele deyildim...

Life is what happens to you

while you are busy making other

plans-Eslinde heyat biz bashqa

planlar qurmaqla bash

verenlerdir". Qapini achdim. -

Salam xanim, Deniz Eliyeva

sizsiniz? Teeccuble qapidaki

polislere baxdim.-Buyurun

menem ne lazim idi size?-Deniz

xanim chox uzgunem amma size

soylemeliyem. Deniz xanim, bu

shekildekiler sizin valideynleriniz

olmalidir. Onlar 1 saat evv

el, saat 14:30 da Heyder Eliyev

aereportundan eve

gelerken,yolda qezaya ugrayiblar.

Qapini uzlerine chirpdim. Sadece

susdum. Aglaya bele bilmirdim.

Bele bir shey ola bilmezdi, onlar

yolda idi ve gelecekdiler. Yere

oturdum. Polisin dediyi sozler

yeniden qulaglarimda

canlandi.Honkurtuyle aglamaga

bashladim. Ayaga qalxib, stol

ustde ne hazirlamishdimsa

<< 1 [2] 3 4 ... 84 >>