arasina "guven" de

daxil olmushdu.

Guvenmek...Bu sozde olan

quvve...Bezen bir insana

guvenmek uchun illerimizi serf

eder, amma o insanlar birce

saniyede illerle yaratdigi guven

duygusunu sokub atarlar...Amma

olan yene bize olar...Chunki artiq

heyat qelbimizde daha bir agir

yara buraxmish olar "guvensizlik"

yarasi...

Ve bundan sonra qarshimiza

chixan insanlari artiq ayird ede

bilmerik, belke de guvenmek

lazim oldugu insanlara guvene

bilmerik, onlara bu shansi

vermerik...Kim bilir belke de heyat

bu yaralari sagaldar, ve yeniden

guvenmeye qerar vererik???...

Ve o an butun guvenini itirmishdi

Deniz...Emisi ve en yaxin refiqesi...

Deniz hemen an ora gedib onlarla

qarshilasha bilerdi, amma onlarin

etdiyi hereketden ozu utanirdi,

ve insanligi buna yola vermirdi.

Deniz sadece hemen an oradan

uzaqlashdi. Evde emisinin

yoldashinin uzune nece

baxacagini bilmirdi. Sanki ozu

xeyanet edibmish kimi...

Deniz eyni anda 2 insani

birdefelik itirmishdi. Biri

ushaqliqdan guvendiyi refiqesi,

ve bir evi paylashdigi emisi.

Artiq kime inana bilerdim ki bu

heyatda? Birce Aydin var idi, ve

shukur ki onun da munasibeti

mene qarshi deyishmishdi daha

mulayim olmushdu.

Eve geldim. Qapinin zengin

basdim. Emimin yoldashi Hecer

sevincle qapini achib:

-Elmaan? (emim)

Sonra gelenin men oldugumu

gorub, meyus oldu.

Onun gozlerinin ichine baxa

bilmirdim, ozumu gunahkar kimi

hiss edirdim.

Hecer xala, isteyirsiz daha stolu

yigishdirin. Yeqin Elman emi bu

gun gec geler.

Sonra Aygunun otaqina kechdim,

telefonla danishirdi. Telefonu

qoyub sevincle: Ilkin zeng

etmishdi.

Men: Demeki ona yeni bir shans

vereceysen.

Aygun: He meni gormek isteyir.

Men: Ayguuun sene bir
soz

deyim. Normal insanlar heyatda

sehv edir. Agilli insanlar

bashqalarinin sehvinden netice

chixarir deyirler, axmaqlar ise

eyni sehvi yeniden tekrar

<< 1 ... 26 27 [28] 29 30 ... 84 >>