etmeliydim...

Seher gozlerimi achdim. Ele

divanda da meni yuxu

aparmishdi. Aydin ustumu

ortmushdu. Qalxib ele yerimde

oturdum.

Deniz: Aydin ne olub, o yaxshidir?

Aydin: chox saq ol Deniz, indi

daha yaxshidir.

Artiq burada qalmagimi

qururuma sigishdira bilmezdim.

Dunen

yashadiqlarimdan chox stress

kechirmishdim. Ozumu chox zeif

hiss edirdim.

Ayaga qalxmaq istedim, bashim

gicelendi. Aydin qolumdan tutub

oturtdu.

Deniz ne dushunursen?

Men: Aydin niye bunlari mene

daha tez demedin? Insan bir

insana bunu

edermi? Hele o insan en yaxin

qohumunsa..

Aydin: Meni bagishlamagini

gozleye bilmerem...Amma her

zaman sene

destek olmaq uchun yaninda

olacam.

Deniz: Aydin senin desteyin mene

lazim deyil. Men gedecem

buralardan...

Aydin: Deniz, indi chox pis

gorunursen. Qoy ozum seni

aparim.

Deniz: Necede axmaq olmusham,

anan da bunlari bilirdi he?

Men ise o qadinin halina

uzulmushdum. Heyatda her kes

etdiklerini bulur

deyirler. Ne qeder pislik edirsense

et, bir zaman etdiyin her shey

qarshina

chixir...

Taksiye oturub bir basha eve

getdim. Emim arvadi qapini achib:

Denizim, gozel gelinim, Aydin hani

bes?

Hechne demeyib, bir basha

otaqima kechdim. Paltarlarimi

telesik chamadana

yigdim. Kartlarimi, passportumu

ve butun vacib eshyalarimi

yigdim.

Emimarvadi: Deniz, axi sene ne

olub? Hara bele?

Aygun bu vaxt qapini achib:

Demek oyrendin Deniz...

Aygune yaxinlashib gozlerinin

ichine baxdim: Demeli sende

bilirdin...

Bu insanlardan artiq iyrenirdim,

bir kelme bele kesmeden

buralardan

uzaqlashmaq isteyirdim. Artiq

geride buraxdigim hech ne, hech

kes vecime

deyildi.

Mashinima oturub, hemishe

ushaqliqda atamin xalasigile

kende getdiyimiz

yere geldim. Yaziq qadin meni

gorub nece sevindi... Boyuk aile

idi

onlarinki...Insanlar o qeder saf,

mehriban ve qonaqperver

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 84 >>