uzunu

almish, serin meh Denizin

sachlarini oxshayirdi. Deniz

mesaji oxuduqdan sonra

susdu...Sonra ise honkur-honkur

aglamaga bashladi. Denizin

axitdigi her goz yashinda aci

gercheyin eksi var idi...Layiq idi

mi Nicat bu goz yashlarina layiq

deyildimi, yegane heqiqet Denizin

o an chox aci chekmesi idi...

Parkda gezen balaca sarishin qiz

Denize yaxinlashib salfetka

uzatdi.

Deniz ona baxib goz yashlari

ichinde gulumsunub " Thank you,

dear (Teshekkur ezizim) deyib,

balaca qizin yanaqlarini oxshadi.

Kichik qiz Denizin yanina oturdu...

-Why are you crying? (Niye

aglayirsan?)

-Because I feel sad.(Chunki

kederliyem)

-But you are not kid (Amma sen

ushaq deyilsenki)

Ushaga baxib gulumsundum.

Nece de mesum idi. Dushunurduki

boyukler aglamir...Boyukler de

aglayir, amma urekleri acidigi

uchun.

-Grown ups cry too. But you

don't think about it. Come with

me. (Boyukler de aglaya bilir,

amma sen bunun haqqinda

dushunme, menimle gel)

Yaxindan rengli sharlar alib,

ushaga verdim. O qeder xoshbext

gorunurduki, bu meni de

xoshbext hiss etmeyime sebeb

olmushdu. Bezen bashqalarina

etdiyimiz kichik bir yaxshiliq

butun gunu bizim ozumuzu

yaxshi hiss etmemize, boyuk

insan kimi hiss etmemize sebeb

olar...

Geleckle qurdugum plan ise,

tezlikle universitetimi deyishmek,

ve xalamgilden kochub yeni

heyata bashlamaq idi.

Vaxtin nece kechdiyini

bilmemishdim. Hava artiq

qaralmaq uzre idi ve saat 7 idi ki

eve chatdim.

Her kesle salamlashib, otaqima

kechdim. Nicat evde deyildi. Yeqin

bu gunun shokundan

chixmamishdi, ve menimle

rastlashmamaq uchun eve gec

donecekdi. Komputer arxasina

kechdim ve oxudugum

universitete transfer olunmaq

istediyim barede mektub yazdim.

Oxumaq istediyim universitetin

adini da qeyd eledim. Londondan

bir qeder uzaqda Bristolda

yerleshirdi. Bu sheherden

tamamile uzaqlashmaq

<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 84 >>