gelmishdi.

Milli metbeximiz uchun chox

darixmishdim. Ona gore turk

restoraninda kabab yeyecekdik.

-Deniz, bagishla, deshet

acmishdim, seni de bele telem-

telesik getirdim bura. Hech

universtitetini de yaxshi gore

bilmedim.

-Eybi yox, gorersen de , neche

gunluk gelmisen ki?

Bu sualin qarshisinda Nicat

tutulmushu.

-Sheeyy eslinde...

Kenan da uzaqdaki masadan

onlari izleyirdi...

-Deniz...

-Xalagil necedir, Nicat? Ne eceb

senden bele mene deymeye

gelmisen?

-Her kes yaxshidir, xala da seni

gozleyir Londonda.

-Meni? Amma
menim derslerim

var.

Ofisiant cheki getirdi. Nicat

yemeyimizin pulunu odedi.

-Deniz sene bir surprizim var.

-Ne surprizi?

-Menimle gel goreceksen...

Qeribedir, bezen bir insani illerle

severik...Onun uchun o qeder aci

chekerik ki...Sonra unutmaq

uchun ayri bir aci chekerik, ve

tam unutdugumuzda o insan

yeniden qarshimiza chixar...Ve

qarshimiza yeniden chixdigi an,

anlayariq eslinde onu unuda bilib-

bilmediyimizi...

Men Nicati ilk gorerken artiq onu

unutdugumu, sevmediyimi

anlamishdim. Nicatin surprizi

meni evvelki kimi

heyecanlandirmirdi. Gozum

telefonda qalmishdi.

-Nicat isteyirsen surpriz sonraya

qalsin. Ashaqidaki parkda bir az

oturaq, sonra senin eshyalarini

yerleshdirek otelde. Ele

Universitetin tam ashagisindaki

otel deyil?

-Yaxshi Deniz.

Parkda skamyada oturduq,

yaxinliqdan dondurma aldiq. Bir

az ushaqliqimizdan danishib

gulduk. Amma Nicatin gelishinin

esl sebebini bilmek isteyirdim,

amma nedense Nicat her defe bu

movzudan qachirdi.

-He Nicat demeyeceksen? Sen

hara buralar hara?

Nicat her iki elimden tutub

gozlerimin ichine baxaraq: Deniz...

Kenan ise gorduklerinin

qarshisinda sadece boyuk

teessuf hissi kechirir, ve qururu

tapdanmish hiss edirdi...

-Deniz, bagishla seni chox

incitmishem. Meni nece boyuk

mehebbetle illerdir

<< 1 ... 74 75 [76] 77 78 ... 84 >>