Bir cavan vahimeli halda Medinenin kucelerinde gezir, semimi-qelbden Allah dergahina nale edib deyirdi: Ey edaletlilerin en edaletlisi! Menimle anamin arasinda hokm et! Xelife Omer ona catib dedi: - Ey cavan! Ne ucun anana qarqish edirsen?! Cavan: - Anam meni doqquz ay oz betninde saxlamish, dunyaya getirdikden sonra iki il sud vermishdir. Boyudub terbiye etdikden, yaxshini-pisi basha dushdukden sonra meni inkar edib deyir: - Sen menim oqlum deyilsen! Omer o qadina uz tutub dedi: - Bu oqlan ne deyir? Qadin: - Ey xelife! And olsun nur perdesinin arxasinda olan ve gozlerin gore bilmediyi Allaha! And olsun Mehemmede ve onun Ehli-beytine! Men onu esla tanimiram, hansi qebile ve tayfadan olmasini da bilmirem. Allaha and olsun ki, o, bu iddia ile meni oz qohum-eqrebam arasinda rusvay etmek isteyir. Men Qureysh qebilesinden olan bir qizam ve indiye qeder de ere getmemishem. Omer: - Dediklerine shahidin varmi? Qadin: - Beli. Qadin oz iddiasini isbat etmek ucun oz qohum-eqrebasindan 40 neferi shahid kimi caqirdi. Onlar Omerin yaninda shehadet verib dediler ki, bu oqlan yalan deyir. Qadina bu tohmeti vurmaqla onu el arasinda rusvay etmek isteyir. Omer memurlara dedi: - Shahidler baresinde artiq tehqiqat aparilincaya qeder cavani tutub zindana salin. Onlarin shahidlikleri sehih olduqu teqdirde cavana iftira heddi vurun. Memurlar cavani zindana teref apardiqlari vaxt Emirel-mominin Eli (e) yolda onlarla qarshilashdi. O cavanin nezeri Eli (e)-a satashanda ucadan feryad etdi: Ey Resulullahin emisi oqlu! Mene zulm olunmushdur, komek et. Sonra bashina gelen ehvalati danishdi. Emirel-mominin Eli (e) memurlara dedi: - Cavani Omerin yanina qaytarin. Cavani qaytardilar. Omer onlari gordukde qezeblenib dedi: - Axi men emr etmishdim ki, cavani zindana salin. Ne ucun onu qaytarmisiniz?! Memurlar dediler: - Ey xelife! Eliyyibni Ebi Talib bize bele ferman verdi. Biz senin ozunden bele dediyini eshitmishik: Elinin gosterishlerinden hec vaxt boyun qacirmayin. Bu zaman Eli (e) daxil olub

[1] 2 >>