Kufe weherinde bir qoca qari yawayardi, iwi pewesi cehresinde sap eyirirdi ve toxuyurdu. O halal pulunu bu munvalla qazanirdi. O bu iwden elave qoca ve xeste erinede qulluq ederdi. Amma qohumlardan hec kimse onlara baw cekmezdi. Hec kes onlara qonaq gelmezdi ki kasibdilar, eri xeste ozu ise hec kime xeyri deymeyen qoca qarinin biridir. Butun bunlara baxmayaraq o Allaha wukur eder yawayiwindan razi idi. Bir gun Hz Eli (es) dostlari ile Kufenin kucelerinden kecerken gelib bu qadinin evine catdi. Pencereden toxudugu cehrenin sesi gelirdi. Hz Eli bildiki bu qadin hele yawayir, Allahi tanitmanin yollarindan birini oz dostlarina oyretmek isteyirdi. Imam yaxinlawaraq qapini doydu. Qadin kimsen? deye soruwdu. Hz Eli (es) : Menem Eli deye cavab verdi, Qoca qari Imami gorende ele bil qadinin gozlerinde sevinc qaynayirdi ve dedi: Ilahi bu gun mene nece seadet qismet olubki, Hz Eli (es) agam menim kicik evimi oz geliwiyle bereketlendirib? Imam buyurdu: oz iwine davam et ama mene de gorum, Allahi nece tanidin? Axi sen kasibsan ve bilirem ki seni hec kes ziyaret etmir butun qohumlarin atib amma sen yene her gun Allaha wukur edirsen ne sebebe? Qadin susdu. Etrafdakilar ve Hz Eli-nin dostlari ele bildilerki, qadin suala cavab vere bilmir. Qadin ehtiramla dedi: Oglum bu balaca mawin ki var ha men sap eyirirem onun da firlanmaq ucun menim ellerime ehtiyaci var ellerime mohtacdir. Eger onu firlatmasam, hereket etmez. Demek balaca mawini iwletmesem iwlemez bes mumkundurmu bu boyuklukde alem, ulduzlar, gunew ve ayi bir herekete getiren olmasin? Hakim ve Alim yaradicidan bawqa kimse bunlari herekete getire bilmez. Qari bunlari deyende Imam Eli (es) uzunu dostlarina cevirib dedi: Allahi her kes bu qoca qari qeder kewke tanisaydi eh Kewke!!