qalmağını istedi.Günel menim çarpayımda eyleşdı.Bir nöqteye baxırdı.Sanki indi ne deyeceklerini düşünürdü.
-Könül mene iki gün sonra elçı gelir.Men yene maraq ve teccüble baxırdım.Düzdü o Elnurla görüşürdü ancaq bu sözü ele demişdi ki, mene ele geldi bir başqa adam elçı çıxıb.
-ne gözel bey kimlerdendi?
-Elnurdu.Biz “heri”yle “nişan”ı bir edeceyik,bizim evde.Günelgil heyet evınde qalırdılar.Mende onlarda az qalmamışdım.Böyük bir zalları vardı.Eyni anda otuz qırx adam stol arxasında eyleşe bilerdi.Evveller olsaydı Günelin boynuna sarılar,öpüb,qucaqlayar,ürekden tebrik ederdim.İndide tebrik edirdim onun adına sevinirdim,amma üreyimde.Men helede onu bağışlaya bilmirdim.İnsanın en yaxınları terefinden vurulması acınacaqlı bir haldı.Nergiz menim hereket etmediyimi görüb özü terpendi.Güneli öpüb tebrik etdi.Günel menim hereketime pis olmuşdu.
-sen meni tebrik etmeyeceksen Könüş?Gözleri dolmuşdu Günelin.Toxunsam ağlayacaqdı.Men ayağa qalxıb pencereye teref getdiyim qısa zaman erzinde Günelle nece tanış olduğumuzu,birlikde keçırdıyımız acılı-şirinli günlerimizi bir kinolent kimi gözlerim önünden keçırdım.Arxaya dönüb qollarımı açdım.O mene yaxınlaşdı,menim boynuma sarılıb hönküre-hönküre ağlayırdı.Ele menimde göz yaşlarım sözüme baxmırdı.Nergizi ise heç demirem,bu qız lap sulugöz imiş.
-Könül menim heyatımın en gözel günlerinden biridir iki gün sonra,men isteyirem ki,sende yanımda olasan,menim sevincime şerik olasan.Men elbetde orda olmaq isteyirdim,amma...
-Günka o da gelecek?Ayyarım idi men Vüsalı görmürdüm.Ondan heç bir xeberim yox idi.Atam onunla da Akif dayıyla da danışırdılar.Mama ile Nigar xalanın da münasibetleri evvelki halına qayırmışdı.Men ne mamayla ne de atamla danışmadığım üçün onun haqda heç ne bilmirdim.Nergiz ise mene pis olmasın deye heç ne demirdi.Yalnız Nahidin elinde bir oyuncaq var idi deyirdi Vüsal alıb.Mende ele hey Nahide deyirdim ki,sen artıq balaca uşaq deyilsen at o oyuncağı neynirsen?O ise öz işinde idi.Uşaq ki uşaq.
-he Könüş bilirsen

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 29 >>