Atı ile seyahet eden bir şexs yatan birinin açıq qalmış ağzına bir ilanın girdiyini gördü. Atını süretle çapdı, amma hemin şexse çata bilmedi. Gelib çatanda ise ilan tam olaraq onun ağzına girmişdi.
Derhal onu oyandırdı. Onun kefi pozulmuş ve narahat olmuşdu. Ancaq itirilecek vaxt da yox idi. Onu zorla, hetta sürüyerek bir alma ağacının altına getirdi.
Ağacdan tökülmüş çürük almaları zorla ona yedizdirdi. O, atlının elindeki toppuzun qorxusundan her istediyini mecburen edirdi. Zorla yediyi almalardan sonra sıra qaçmağa gelmişdi. Yene tehdid ederek " indi sıra qaçmağa geldi. Haydı, dayanma! " dedi.
O, can qorxusu ile qaçmağa başladı. Tebii ki, bu esnada üreyi bulandı ve qusdu.
Sanki içi çölüne dönmüş, medesindekiler olduğu kimi çöle çıxmışdı.
O şexs qusmağı içinde neheng bir ilanın da olduğunu görünce birden sevindi. O ana qeder hirslendiyi ve lenet oxuduğu atlıya min kere teşekkür etdi.
Mövlana yatan şexsi qeflet yuxusunda olanlara benzedir. Xeberdar eden atlı ise peyğemberler ve velilerdir. İlan her zaman pisliyi emr eden nefsdir. Atlının o şexsi döymesi, çürük alma yedizdirmesi ve qaçdırması ise irşad edenin insan üçün tetbiq etdiyi terbiye üsuludur. Bütün bu seylerin sonunda ağızdan ilanın çıxması ise nefsin hakimiyyetinden qurtulmaqdır.
Bütün bu çetin ve acı işlere ne üçün ehtiyac var?
Bu suala cavab olaraq Mövlananın bir cümlesi kifayetdir:
- Kal noxudun bişmesi üçün qaynar suya atılması lazımdır.
Mövlana kal noxudun yetkinleşme hekayesini bele anladır:
- Bax! Noxud qazanda ateşin tesiri ile nece yuxarıya doğru sıçramağa başlayar. Qaynayarken daima yuxarı çıxar, feryad eder, yüzlerce coşqunluq gösterer: " Niye meni ateşe atıb qaynadırsan? Meni satın aldın, ne üçün meni bu hallara qoyursan? " deyer.
Noxudu bişiren qadın da çömçe ile vurub deyer ki,: " Seni qaynadıram, amma bu mene nifret etmeyin üçün deyil, dadlanmağın üçündür. Qida halına gelmeyin, cana qarışmağın üçündür. Yeni bu ateş imtahanı seni xor görmek üçün deyil.
Baxçada

[1] 2 >>