May ayının 25-i idi. Ülvi bir azdan 9-cu sinfi qurtaracaqdı. Amma hele qabaqda buraxılış imtahanları var idi. Ülvini rahat buraxmayan imtahanlar deyil, başqa şey idi...
Sinif yoldaşları her il olduğu kimi bu il de imtahanlardan sonra yaşadıqları kendde gezintiye çıxmağa qerara almışdılar. Sinif nümayendesi bütün şagirdlere, o cümleden Ülviye de 10 manat pul getirmeyi tapşırmışdı. Bu il de keçen illerdeki kimi" Mene evden icaze vermirler" deye bilmirdi. Çünki artıq böyük bir kişi olmuşdu. Atasının ise buna imkanı yox idi...
Axşam yemeyinden sonra Zahid kişi oğlunun fikirli olduğunu görüb soruşdu:
- Oğlum, sene ne olub? Niye kefsizsen?
- Bir az başım ağrıyır, keçib geder...
Ertesi gün Ülvi yuxudan çox tez oyanmışdı. El-üzünü yumaq üçün heyete düşdü. Qonşuları Fatime xala da heyeti süpürürdü. Bu zaman çölden maşın sesi eşitdi.Ülvi maraq üçün küçe qapısını açıb yola çıxdı. Taksi sürücüsü Fuadın maşını idi. Maşından bir esger düşdü. Bu ki qonşuları Xeyal idi, esgerlikden gelirdi.
Ülvi tez qapıdan içeri girdi ve :" Gözünüz aydın, Fatime xala, Xeyal esgerlikden geldi" - deyerek Xeyalın anasına gözaydınlığı verdi. Deme anasıgilin Xeyalın bu gün geleceyinden xeberleri yox idi...
Axşam Ülvi derslerine hazırlaşırdı. Bu zaman heyetden qonşuları Fatime xala Ülviye seslendi. Ülvi heyete düşdü. Fatime xala elindeki bağlamanı ona uzadaraq:
- Ülvi, bunu al, senin muştuluq payındır -dedi.
Ülvi evvelce almaq istemedi, amma Fatime xalanın israrından sonra daha bir söz demedi. Elindeki bağlama ile eve qalxdı. Bağlamanı anasına verdi. Anası:
-Bu nedir? oğlum -deye soruşdu.
- Fatime xalanı muştuluqlamışdım, o verdi.
Anası bağlamanı açdı; bir şokolad qutusu ve 10 manat pul.
- Al bu pulu, oğlum, senin işin düzeldi. Bu il sen de gezintiye gede bileceksen.
Ülvinin gözleri dolmuşdu....