kötüyü denize atım. Allah aramızda şahid ve zamindir. İnşallah Rebbim bu kötüyü dostuma çatdırar.
Tacir düşündüyü kimi de etdi. Kötüyü denize atdı ve semimi qelbden Allaha dua edib yalvardı:
Rebbim, Sen de bilirsen ki, dostumdan borc aldım. Dostum menden şahid ve zamin istedi. Men de " şahid ve zamin olaraq allah yeter", dedim. Ancaq gemi xarab olduğu üçün borcumu vaxtında ödeye bilmeyeceyem. Sen menim zaminim olduğun üçün borcumu Sene ödeyirem. Ne olar, ya Rebbi, sen de bu pulu dostuma çatdır.

Denize atılan kötük denizin sularında yırğalana-yırğalana gözden itdi. Bu esnada borcu veren adam da her gün limana gelir ve dostunun gelib-gelmediyini soruşurdu. Sözleşdikleri gün gelib çatdı. Adam tez limana geldi. Dostu bu gün mütleq qayıtmalı idi. Çünki ele sözleşmişdiler. Amma ne qeder axtardısa da, dostunu tapmadı. Hem çaşmış, hem de heyretlenmişdi. Göresen ne olmuşdu? Dostunun başına bir işmi gelmişdi? O ne olursa-olsun, sözüne emel ederdi.
Bu düşüncelerle sahil kenarında gezerken ayağına bir şey ilişdi. Eyilib yere baxdı. Yerde bir kötük vardı, üstü de azca açılmışdı. Kötüyü götürdü ve içine baxdı. Ne görse yaxşıdır! İçinde bir miqdar pul ve mektub vardı. Mektubu tez açıb oxudu ve onu dostunun yazdığını başa düşdü. Pulu da götürdü ve Rebbine şükr etdi.
Bir neçe günden sonra gemi temir edildi ve tacir de ölkesine qayıtdı. Evvelce borc pul aldığı dostunun yanına getdi. Gönderdiyi emanetin dostuna çatıb-çatmadığını bilmirdi. Dostu başına gelenleri ona danışdıqda ikisinin de Allaha olan sevgi ve minnetdarlıq duyğuları bir qat da artdı.

<< 1 [2]