Kobud ve solğun görünüşlü yaşlılar Boston qatarından enib utancaq bir şekilde rektor olan binanın dehlizine çatdılar. Katibe masadan celd qalxaraq onların qarşısını kesdi. Ezilmiş geyimde ve yöndemsiz halda olan bu kendlilerin Harvard kimi universitetde ne işleri ola bilerdi?

Qoca astaca rektoru görmek istediklerini söyledi. Lakin bu mümkün deyildi. Rektorun o gün onlara serf edecek saniyesi bele yox idi. Yaşlı qadın çekinerek gözleyeceklerini söyledi. Katibe bir söz demeden masasına geri döndü. Nece olsa da bir müddet sonra sebrleri tükenib gedeceklerdi. Saatlar keçdi, yaşlılar gözlemeye davam edirdi. Katibe veziyyeti bele görerek rektora müraciet etmeli oldu. "Bir neçe deqiqe görüşesiniz belke, yoxsa getmek niyyetleri yoxdur." - deyerek rektoru razı salmağa çalışdı.

Genc rektor isteksiz şekilde qapını açdı. Katibenin tesvir etdiyi sehne kefini pozmuşdu. Zaten yoxsul tebeqe, kobud kendliler xoşuna gelmirdi. Onun kimi adamın ofisine gelmeye nece cesaret ede bilerler axı. Üz-gözünü turşutmuş, esebleri gerginleşmişdi.

Yaşlı qadın gözlemeden metlebe keçdi. Harvardda tehsil alan oğullarını bir il evvel qezada itirmişdiler. Övladlarının bu universitetden çox memnun qaldıqlarını söyleyen ana universitet daxilinde olan bir yerde oğullarına abide ucaltmaları üçün icaze isteyirdi.

Rektor bu tesiredici danışıqdan duyğulanmaq evezine daha da hirslendi. "Biz Harvardda tehsil alan ve sonra ölen her kes üçün bir abide tikmeli olsaq bura qebirstanlığa çevriler." - sert bir sesle yaşlı qadına seslendi. "Yox.. Yox.. Abide deyil... Belke Harvarda bir bina tike bilerik" - deyerek yaşlı qadın sesini ucaltdı. Rektor ezilmiş geyimlerine nifretle baxaraq, "Binamı?" - deyerek tekrarladı. "Siz bir binanı tikmek üçün ne qeder pul lazım olduğunu düşündünüzmü? Sadece son tikdirdiyimiz binanın mesrefi 7 milyon dollara başa gelmişdir." - deye fikrini tamamladı.

Mübahisenin bitdiyini düşünen rektor artıq bu yaşlılardan canını qurtaracağını texmin eledi. Yaşlı qadın sessizce

[1] 2 >>