Bir defe xoşbextlik meşe ile gedir ve qefilden quyuya düşür. Oturub ağlamağa başlayır. Birden yaxından insan keçdiyini eşidib onu haraylayır:

- Ey xeyirxah insan, çıxar meni buradan.

- "Evezinde ne vereceksen?" - deye insan soruşur.

- Ne isteyirsen?

- Denize görünüşü olan, en bahalı, böyük ve gözel bir ev isteyirem.

Xoşbextlik onun isteyini yerine yetirir ve insan sevincek onu quyuda qoyub qaçır. Xoşbextlik yene hönkür-hönkür ağlamağa başlayır. Yaxından yene insan keçdiyini eşidib, haraylayır:

- Ey xeyirxah insan, çıxar meni buradan.

- "Evezinde ne vereceksen?" - deye bu biri insan da soruşur.

- Ne isteyirsen?

- Çoxlu, müxtelif markadan olan bahalı ve gözel maşınlar isteyirem.

Xoşbextlik ikinci insanın da istediyini ona verir, ancaq o da sevinerek qaçıb gedir ve xoşbextliyi quyudan çıxarmağı unudur. Tamam ümidini itirdiyi bir vaxtda yene kiminse keçdiyini eşidir ve haraylayır:

- Ey xeyirxah insan, çıxar meni buradan, xahiş edirem.

Bu insan onu quyudan çıxarıb yoluna davam edir. Xoşbextlik onun dalınca qaçaraq soruşur:

- Ey insan, mene etdiyin kömeyin evezinde ne isteyirsen?

- "Mene heç ne lazım deyil" - deye insan cavab verir.

Xoşbextlik bundan sonra onun dalınca gedir ve heç vaxt ondan yanından ayrılmır.