Döyüşlerin birinde Hz.Eli bir kafirle vuruşur. Kafir mahir döyüşçü oldduğu üçün döyüş bir qeder uzanır. Nehayet , Hz.Eli "Ya Allah"deyib kafire hücum edir ve onu götürüb yere vurur. Sinesine çöküb xenceri çıxarır ki, öldürsün. Bu vaxt kafir Hz.Elinin üzüne tüpürür. O, bunu Hz.Elini esebileşdirsin, o da onu tez öldürsün deye elemişdi.
Hz.Eli derhal kafirin sinesinden qalxır. Kafir çaşıb-qalır:
-Ya Eli, men seni esebileşdirmek üçün üzüne tüpürdüm, sen ise meni öldüreceyin yerde buraxdın. Niye bele etdin?-deye soruşur.
Hezret Eli kafire bele cavab verir:
-Men seninle ancaq Allah rizası üçün vuruşurdum. Ancaq hereketin qelbimde sene qarşı nifret oyatdı. Seni öldürseydim, Allah üçün deyil, nefsime heqarete göre öldürecekdim. Buna göre de öldürmedim.
Hz.Elinin bu sözlerine heyran qalan kafir müselman olacağını deyir ve Hezret Eliden İslam dini haqqında soruşur. Hz.Eli de ona İslamiyyetden danışır ve döyüşçü şehadet getirib müselman olur.
Allah Rusulu bele buyurur:
"Senin vasitenle bir neferin müselman olması dünya qeder sedeqe ve zekatdan xeyurlidir".