İslam alimlerinden Cüneyd Bağdadi bir meclisde idi. Bir genc gelib:
-Allah rizası üçün mene kömek edin. Menim kömeye ehtiyacım var,-deyir.
Cüneyd Bağdadi baxır ki,genc sapsağlam bir adamdır."Bu genc bu halı ile dilençilik etmekden utanmırmı? Neye göre işleyib qazanmaq evezine ,dilençilikle özünü alçaldır?!"-deye düşünür.
O gece bir yuxu görür. Yuxusunda mescidde gördüyü gencin bedeninden kabab hazırlayıb qabağına qoyurlar ve Cüneyd Bağdadiye :"Bunu yemelisen!"-deyirler.
Cüneyd Bağdadi:"İnsan eti de yeyiler?"-deye etiraz edende:
-Bes dünen mescidde nece yeyirdin?İndi de ele yemelisen,-deyirler.
Cüneyd Bağdadi hezretleri bele neql edir:
"Öz-özüme :"Demeli ,qeybet etmişem!"-deyib telaş içinde oyandım.Destemaz alıb iki rüket namaz qıldım.Tövbe -istiğfar etdim.Seher olunca qeybet etdiyim genci axtarmağa getdim.Axtardım,axtardım,nehayet ,Decle çayının sahilinde tapdım.Oturub vezeri yeyirdi.Genc menim geldiyimi görünce başını qaldıraraq :
-Ey Cüneyd!Mescidde menim haqqımda pis düşündüyün üçün tövbe edib peşman oldunmu?-deye soruşdu.
Men:
Beli ,-dedim.Hemin genc mene:
Onda kederlenme,get,-deyib bu ayeni oxudu:"Bendelerinin tövbesini O qebul edir ,günahları O bağışlayır ve sizin ne etdiyinizi de O bilir!"-deyib("Şura "suresi ,25aye) ve gözden itdi".