İslam böyüklerinden olan Beyazid Bistami bir gece yatıb qalır,sübh namazını qıla bilmir.Oyananda artıq güneş çıxmışdı.O qeder iztirab çekir ki,ne edeceyini bilmir.Ağlayır,feryad edir."Allahım,qeflete düşdüm,meni efv et!"-deyib sızıldayır.Peyğemberimizin "Kim bir namazını qaçırsa,bütün var-dövleti,oğul-uşağı elinden alınmış kimidir"hedisini xatırladıqca ezabı daha da artır.
Bir az keçmiş namazın qezasını qılır.Sonra başını secdeye qoyub Allahdan bağışlanma dileyir.Bu zaman bir ses eşidir:
-Ey Beyazid,bu günahın bağışlandı.Bu peşmançılıq ve ağlamağına da yetmiş min nafile namazı qeder savab yazıldı.
Bu eşitdiklerinden üreyine su sepildi.Aradan bir neçe ay keçdi.Bir sabah namazı yene az qala yatıb qalacaqdı.Ancaq bu defe namaz vaxtının bitmesine bir az qalmış şeytan onu oyatdı:
Qalxnamazın vaxtı çıxır,-dedi.
Beyazid onun şeytan olduğunu başa düşüb:
-Ay lenetlenmiş,sen heç vaxt bele elemezdin.Her kesin namazının keçmesini,qezaya qalmasını isteyerdin,nece oldu ki,meni oyatdın?-dedi.
Şeytan:
-Bir neçe ay evvel bir namazı keçirdiyine göre o qeder peşman oldun,ağlayıb feryad etdin ,inledin ki,neinki günahın bağışlandı,hetta yetmiş min namaz savabı da aldın.Ona göre de tekce bu namazın savabını alasan deye seni yuxudan oyatdım.