Iki qardaş olur. Böyük olanı böyük bir erazinin sahibi ve kendin ağası idi. O qeder zengin idi ki, zenginliyi başqa kendlerde de dillerde gezirdi.
kiçik qardaş ise böyük qardaşının erazisinde qarın toxluğu üçün qar-qış, isti- soyuq demeden işleyirmiş.
Ortalığın istiden yandığı bir yay günü kiçik qardaş yorğunluqdan haldan düşür ve bir ağacın kölgesinde yatıb qalır.
Çox keçmir ki, böyük qardaşı qardaşını, ayağındakı böyük ayaqqabılarıyla sert şekilde vuraraq:
"Qalx, iş zamanı yatılarmı? İşlemeyene pulsuz çörek yoxdur."- deyerek oyadır.
Qardaşı ise ne olduğunu anlamadan çaşmış gözlerle qarşısında dayanan böyük qardaşının o heybetli cüssesi ile qarşılaşır ve: "qardaş niye oyandırdın meni? Çox gözel bir yuxu görürdüm. Yuxumda böyük bir evim, yüzlerle atlarım, saysız heyvanlarım, ucu-bucağı görünmeyen tarlalarım, menim üçün işleyen yüzlerle işçim, aletlerim ve daha saya bilmeyeceyim bir çox vara-dövlete sahib idim. O qeder gözel bir yuxu idi ki, kaş ki oyandırmasaydın bir az daha dadını çıxardardım."- deyir.
Böyük qardaşı ise lağ edercesine bir ifade ile:
"Sen?",- "bu saydıqlarını ancaq yuxunda görersen.
Halbuki bax men bütün bu saydıqlarına sahibem, bunların içinde üzürem..."- deye cavab verir.
Qardaşı ise menalı bir ifade ile böyük qardaşına baxır ve söylediyi sözlere peşman edercesine bu sözler tökülür qurumuş dodaqlarından:
"Qardaş, bilirsenmi eslinde ikimiz de yuxu görürük- tek ferqimiz, menim yuxum gözlerimi açanda bitir, senin yuxun ise gözlerini bağlayanda bitecek..."