Ailenin ilk ve tek uşağı idi.İlk yaşına çatanda danışmağa başlamış,dediyi ilk söz ise heyatda en çox sevdiyi adamın adı olmuşdu:Ana! Uşaq anası ile eyni candan olduğunu bilmese de,onu canı qeder sevdiyini çox yaxşı bilirdi.Südünü içdikden sonra onun isti qolları arasında yatmaq ve oyananda yene onu başı üstünde görmek ne böyük seadet idi.Ancaq uşağın bu sevinci çox da uzun sürmedi.Anası onun "xerclerini" behane ederek atasının müdir olduğu bir şirketde işlemeye başladı.Qısa bir vaxtda ise kişilere göz dağı veren bir "iş qadını" oldu. onu öpüşlere qerq eden anasını yox,bütün günü saqqız çeyneyen qarayanız bir qadını görürdü.Bele olduqda uşağa var gücü ile qışqırıb ağlamaqdan başqa çare qalmırdı.Ancaq gözüne dayeden çox caduger kimi görünen bu qadının ustalıqla götürdüyü çimdikleri onu tez de sakitleşmeye mecbur edirdi...

Uşaq artıq bir ay erzinde ağlamamağa öyreşmiş ve anasına qovuşacağı saatlara qeder dayesi ile birlikde televizora baxmağa alışmışdı.Atası uşaqları çox sevmediyi üçün ona üz vermir,herdenbir kenardan söz atmaqla kifayetlenirdi.Buna göre de,uşaq yegane teselissi olan anasının yolunu dörd gözle gözleyir,özünü anasının qucağına atmaq üçün az qala bütün gününü qapının ağzında keçirirdi.Anası ise eve girer-girmez ev işlerine başlayır,onu telem-telesik doyurduqdan sonra yatmaq üçün öz otağına aparırdı.Uşaq bele hallarda yene de ağlamamağa sey gösterir ve evveller anasından eşitdiyi laylaları zümzüme ederek yuxuya getmeye çalışırdı.Uşaq iki yaşına çatanda anası ona qefesin içinde balaca bir quş hediyye etdi.Artıq uşaq üz-gözünden ildırım çaxan dayesinin yerine onunla danışır ve: "Ana işe getdi,ana işe getdi",deye şikayetlenirdi.Anası bu "qiymetli hediyyeden" sonra artıq körpesinin ona ehtiyac hiss etmediyini inanır,buna göre de,yeni aldığı maşının kreditlerini ödemek üçün bazar günleri de işleyirdi.

Bir gün quş qefesin açıq qalan qapısından uçub getdi.Sanki o,var gücü ile ayrı düşdüyü sevdiklerine qovuşmaq isteyirdi.Yegane dostunu da itirmekden

[1] 2 >>