Hava limanının gözleme salonunda, genc bir qadın teyyaresine minmek üçün gözleyirdi. Teyyarenin hereketine xeyli vaxt qaldığından zaman keçirmek üçün bir kitab ve bir paket kiçik peçenye satın aldı. İstirahet etmek ve kitabını oxumaq üçün VIP salonunda bir kresloda eyleşdi.Kitabı oxumağa başladı. Yanındakı kresloya bir adam oturdu, jurnalını açıb oxumağa başladı. Genc qadın ilk peçenyeni götürdü. Adam da bir dene götürdü. Qadın özünü çox narahat hiss etdi.Qadın her peçenye götürdükçe, adam da bir dene götürürdü. Deli olacaq kimi idi qadın amma hadise çıxarmaq istemirdi. Nehayet son peçenye qalanda qadın:

“ Bu heyasız adam indi ne edecek?” deye düşündü. Adam son peçenyeni götürdü, onu ikiye böldü ve bir parçanı qadına verdi. Aaaa! Bu qederi de çoxdu! Çox hirslenmişdi indi. Qadın esebi halda kitabını ve diger şeylerini götürüb bir külek kimi giriş salonuna oradan da teyyarenin içine yöneldi. Teyyaredeki kreslosuna oturdu. Eyneyini götürmek üçün çantasını açdı. Ne görsün? Peçenye paketi açılmamış olaraq orada dayanırdı. Çox utandı. Çox böyük bir sehv etdiyini anladı. Peçenyelerinin paketini açmadan çantasına qoyduğunu unutmuşdu. Adam öz peçenyelerini, heç esebileşmeden, qadınla paylaşmışdı. Qadın öz peçenyelerinin paylaşıldığını düşünerek çox esebleşmişdi. Ve indi bu veziyyeti düzeltmek mümkün deyidi. Üzr isteme imkanı da qalmamışdı.

Heyatda deyişe bilmeyeceyimiz dörd şey var

— Daş… atıldıqdan sonra!

— Söz… ağızdan çıxdıqdan sonra!

— Fürset… qaçdıqdan sonra!

— Zaman… keçdikden sonra!