İngilterede hakimlerin maaşları yoxdur. Ancaq evezinde çek kitabçaları var. Üstelik, bu kitabçalarda her hansıbir limit de yoxdur. Buna sebeb ise ingilis hükumetinin öz hakimine inanmasıdır...

Bir gün bir hakim bir banka gedir ve 1 000 000 funt-sterlinqe ehtiyacı olduğunu deyir. Tebii ki, evvelce bank rehberliyi ne edeceyini bilmir. Ancaq sonra «yuxarılardan» razılıq almamış bu qeder pulu vere bilmeyeceklerini deyir ve derhal Edliyye Nazirliyine (hemçinin lazım olan başqa nazirliklere) zeng edir. Ancaq her yerden gelen cavab eynidir: "Ödeyin!"

Ancaq bir mesele de var ki, bankda bu qeder nağd pul yoxdur ve isteseler de, istemeseler de, hakim istediyi pulu almaq üçün ertesi gün gelmelidir. Ertesi gün hakim gelir ve istediyi pulu alıb gedir…

Bu hadiseden bir neçe gün keçir. Ve o hakim yene banka gelir. Ancaq bu defe niyyeti aldığı pulları geri qaytarmaqdır. Tebii ki, bank rehberliyi yene ne edeceyini bilmir ve yene Edliyye Nazirliyine (hemçinin de lazım olan başqa nazirliklere) zeng edir. Bu defe müfettişler işe qarışırlar ve hakimden bu hereketinin sebebini soruşurlar. Hakim ise bu hereketi «hökumetinin ona doğurdan da inanıb-inanmadığını sınamaq üçün» etdiyini deyir. Sonra mesele nazirliye çatır ve nazirlik hemin gün hakimi vezifesinden azad edir. Edliyye Nazirliyinin hakime gönderdiyi qısa mektubda ise bu sözler var: "Eger hökumetin bir hakimi öz hükumetine inanmırsa, demeli hökumeti de ona inanmır"...

NOT: İnam çox nazik bir «ipdir». Ve bu «ipin» qırılmasının qarşısını alan yegane şey ikiterefli olmasıdır...