Kasıb bir oğlan padşahın qızına aşiq olur. Ancaq bu
arzusunun elçatmaz olduğunu anladığı üçün perişan
halda gezib-dolaşır. O, bir defe ağsaqqal bir dervişle
rastlaşır ve derdini ona açır. derviş de, öz
növbesinde, ona: “Övladım, şeherin girişinde otur, kim
sene ne dese sen ona: “Allah”,- deye cavab ver”,- meslehetini verir.Kasıb genc dervişin meslehetine
emel edir. Günlerle, aylarla şeherin girişinde oturur.
Kimin ne demesinden, ne soruşmasından asılı
olmayaraq, ancaq Allah deyir. Bir müddet sonra hemin
oğlan bu davranışına göre bütün şeherde meşhurlaşır,
hamı ondan danışır. Mesele padşahın da qulağına gedib çatır.Bir gün padşah bu meşhur genci görmek
isteyir. Evvelce, dervişden hemin oğlan haqqında
melumat isteyir. Derviş de ona bildirir ki, bu genc
dövrün en mübarek, Allaha bağlı insanlarından biridir.
Bunu eşiden padşah derhal gencin yanına gelir.
Ondan: “Kimsen? Problemin nedir? Ne isteyirsen?”- soruşur. Gencin cavabı ise yalnız bir olur: “Allah”.
Padşah gencin dilinden başqa söz çıxmadığını görüb
geri qayıdır.Seherisi gün derviş gencin yanına gelir ve
deyir ki, padşah öz qızını ona vermeye razı olanadek,
o, padşahdan başqa bir şey istemesin.Bir gün yene
padşah oğlanın yanına gelir ve deyir: “Seni öz qızımla evlendirmek isteyirem. Fikrin nedir?” Genc oğlan ise
bu teklifi redd edir ve deyir: “Qızınızla evlenmek
istemirem. Men başqa bir niyyetle “Allah” dedim. Allah
ise padşahı menim kimi kasıb bir gencin ayağına
getirdi. Men sırf Allah rizası üçün “Allah” deseydim,
kim bilir neler olardı? Bundan sonra men Ondan başqasını tanımıram, Ondan başqasını istemirem”.