fağır, kinli, tenbel, yazıq görkemli, simic bir uşaq idi, onunla oturub-durmazdım, danışmazdım, çünki mene özümü xatırladırdı: menim kimi aldığı terbiyenin qulu idi. En çox da simicliyine göre zehlem gedirdi, çünki özüm ondan da simic idim. Bu simiclik bedbextliyin birinci nişanesidir. O qeder ümidsiz idim ki, yalnız elimdekini, ağzımdakını, ya da ağzıma aparmaq istediyimi özümünkü hesab edirdim ve o da menim kimi olduğu üçün, mehz, bunları elimden alırdı. Ancaq çox genc yaşlarımda – bu, vacib şert oldu -evden çıxıb gedenden sonra her şey deyişdi: ere getdi, uşaqları oldu, heyatsever, qayğısız, cesaretli, sexavetli, gözütox, qelbi ümidlerle dolu bir qıza çevrildi. Heç inanılası deyil ki, sen bu deyişikliyi hiss etmedin, onu layiqince qiymetlendire bilmedin, çünki ona qarşı çoxdan beslediyin kin – küduret, eslinde, olduğu kimi qalmışdı, gözlerini bağlamışdı. Ve hemin kin – küduret indi ona göre menasını itirib ki, Elli daha bizde qalmır, bundan elave, Felikse olan mehebbetin, Karla reğbetin onu arxa plana keçirib. Yalnız Qerti1 herden özünü ondan qorumalı olur.
Otllo barede yazmağa ürek elemirem, bilirem ki, bununla mektubun bütün tesirini şübhe altında qoymuş oluram. Adi hallarda, yeni, onu heç bir tehlüke, çetinlik gözlemeyende qıza nifret edirdin. Bir defe menim yanımda özün boynuna aldın ki, senin fikrince, Ottlo bu çetinlikleri, ağrı-acıları qesdle yaradır ve onlara göre ezab çekdiyini görende rahatlıq tapır, sevinir. Demeli, bir növ Iblisdir. Bir-birinize o derecede yadlaşmışdınız ki, bizim aramızdakı yadlaşma onun yanında heç ne idi ve ona göre de bele dehşetli anlaşılmazlıq yaranmışdı. Senden o qeder uzaqlaşıb ki, onu görmürsen, yalnız tesevvür elediyin yerde xeyalında canlandırırsan. Düzünü desem, Ottlo sene daha çox ezab verirdi. Bu mesele o qeder qelizdir ki, çoxunu özüm de anlamıram, ancaq burda, her halda, en yaxşı Kafka silahı ile silahlanmış Lövilik elametleri hiss olunur. Eslinde, bizim aramızdakına mübarize demek olmazdı, çünki men tez basılırdım

<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 48 >>