bizim üçün klassik ibareye çevrilmiş bir cümle ile ifade edirdin: “Qurban olduğum mene zir-zibil qoyub gedib.” Bu cümle ne qeder küfr seslense de, insanlarla reftarında günahsızlığını sübut edirdi.
Senin başqa tesir dairelerinden, onlara qarşı mübarizeden çox danışmaq olar, ancaq qorxuram ki, burda çaşam, buna göre de gerek bütün diqqetimi cemleyem: axı sen evden, mağazadan uzaq düşende çox mehriban, sexavetli, nezaketli, diqqetli, yanımcıl (deyerdim ki, hem de zahiren) olursan: meselen, öz ölkesinden kenarda olan hökmdara oxşayırsan. Zülmkar ola bilmir ve ona göre de merhemet gösterib her yetenle oturub durur. Daha bir misal: Fransensbadda çekilmiş kollektiv şekillerde seyahete çıxmış padşah kimi qaraqabaq adamların arasında çox cüsseli, mehriban görünürsen. Eger uşaqlar bunu o vaxt başa düşseydiler – ancaq bu mümkün olan iş deyildi – ondan öz xeyirlerine istifade ede bilerdiler. Meselen, men uzun – uzadı senin o dar, sert, adamı sıxan tesir dairende yaşaya bilmezdim ve axırda bele de oldu.
Bununla da, sen dediyin kimi, yalnız aileye bağlılığımı itirmedim, eksine, bu bağlılıq çoxaldı, ancaq eks istiqamete – menfiliye, senden daxilen qopmağa (özü de hemişelik) yöneldi. Ancaq senin tesirin ailemizden kenardakı adamlara münasibetimde özünü daha pis şekilde gösterdi. Ebes yere ele düşünürsen ki, başqaları üçün her işi mehebbetle, sedaqetle görürem, ancaq sene, aileye gelende, satqın çıxıram, heç ne vecime olmur. Yüzüncü defe tekrar edirem: men, yeqin ki, bunlarsız da qaraqabaq, qorxaq bir adam olardım, ancaq oradan indi gelib çıxdığım yere getiren yol çox uzaq, dumanlı olardı. (Bu mektubda indiyecen bir neçe mesele barede bile – bile susmalı oldum. Ele indinin özünde de, gelecekde de bezileri haqda susmalı olacam. Çünki onları her ikimizin qarşısında etiraf etmek mene çetindir. Bunu da ona göre deyirem ki, ne vaxtsa, hardasa, ümumi menzere aydın olmayanda ele bilmeyesen ki, bunun günahı delil-sübut çatışmazlığındadır. Yox, sübut çoxdur, ancaq onlar meseleni

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 48 >>