senden ele bu cavabı qoparmaq isteyirdim, çünki o, hemişe et xöreyi ve diger lezzetli teamlardan bol-bol yemiş, fiziki iş görmemiş, ömrü boyu özünü düşünmüş bir uşağın coşqun tebietine daha çox uyğun gelirdi. Ancaq o cavab eyni zamanda menim zahiri utancaqlığımın üstünden ele bir qara xett çekdi ki, – ya da mene ele geldi – ister-istemez seninle bu barede danışa bilmedim ve heyasız bir tekebbürle söhbeti kesdim.
O vaxt verdiyin cavabı qiymetlendirmek o qeder de asan deyil: bir terefden dehşetli derecede açıq, müeyyen menada da ulu bir cavab idi, diger terefden de, verdiyin derse göre müasir biçimde kese idi. Bilmirem o vaxt neçe yaşım olardı, yeqin ki, on altını keçmiş olmazdı. O yaşda olan bir genc üçün çox qeribe cavab idi, aramızda yaranmış uçurum da özünü burda gösterdi ve men onda ilk defe senden birbaşa öz heyat dersimi aldım. O vaxtdan beynime hekk olunsa da, onun esl menasını sonralar başa düşdüm: onda mene verdiyin meslehet hem senin fikrince, hem de menim o vaxtkı düşüncelerime göre çirkaba belenmiş meslehet idi. Çalışırdın ki, men o çirkabı cismimde eve getirmeyim ve bu arzun, eslinde, ikinci dereceli idi, cünki bununla yalnız özünü, evini qoruyurdun. Esas mesele ondan ibaret idi ki, sen verdiyin meslehetden kenarda qalırdın, bele şeylerden ucada dayanan esl er, temiz kişi olurdun. Bütün bunların mene onda daha pis tesir elemesi belke de izdivacı edebsizlik hesab etmeyimle bağlı idi ve ümumiyyetle, izdivac haqqında eşitdiklerimi valideynlerime aid ede bilmezdim. Belelikle, sen daha temiz qalırdın, getdikce de ucalırdın. Ağlıma sığışdıra bilmirdim ki, evlenmemişden qabaq sen özüne buna benzer meslehet vermiş olasan. Bele çıxırdı ki, sende o dünyevi çirkabın nişanesi yoxdur. Bir neçe açıq söhbetinle meni o çirkaba sen yuvarladın, sanki alnıma bele yazılmışdı. Eger dünya yalnız ikimizden ibaret olsaydı, – bele tesevvür menim üçün çox doğma idi – onun temizliyi seninle biter, verdiyin meslehete uyğun olaraq çirkabı da menimle başlayardı. Meni bu cür

<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 48 >>