mühakime etmeyin özlüyünde anlaşılmaz idi, ancaq o köhne günahlar, mene beslediyin nifret her şeyi açıb deyirdi… Belelikle, yene de bütün varlığım sarsılmalı olurdu, özü de amansızcasına…
Belke de bu misalda heç birimizin günahı olmadığı daha aydın görüner: A adlı birisi B adlı digerine sağlamlığını bir az qorumaq üçün açıq-saçıq, öz dünyagörüşüne uyğun gelen, o qeder de gözel olmayan, ancaq bu gün de şeherde hamı terefinden qebul olunan bir meslehet verir. Bu meslehet exlaqi baxımdan B üçün münasib deyil, ancaq niye de iller erzinde bu beladan canını qurtamayaydı?! İstese, bu meslehete heç emel etmez, ancaq burada onun geleceyini korlaya bilesi bir şey de yoxdur. Ancaq buna oxşar nese baş verir ve ona göre baş verir ki, A sensen, B de men.
Her ikimizin günahsızlığını bir de ona göre bele aydın görürem ki, buna benzer bir toqquşma iyirmi il sonra, başqa bir veziyyetde aramızda yene oldu. Düzdür, hadise kimi qorxulu idi, ancaq ziyansız ötüşdü, çünki otuz altı yaşlı adamda ziyan vurulası bir yer qalmamışdı. Axırıncı defe evlenmek niyyetimden xeber tutandan sonra yaşanan o gergin günlerdeki qısa söhbetlerimizden birinde texminen bele dedin: “Yeqin qeşeng bir kofta geyinib… Praqadakı yehudi qızları bele şeyleri yaxşı bacarırlar… Sen de o deqiqe qerara alıbsan ki, onunla evlenesen! Özü de lap tez… Bir hefteye… Ya da sabah… Bu gün… Seni başa düşmürem, böyük oğlansan, şeherde yaşayırsan, ne edeceyini bilmirsen, qarşına çıxanla evlenmek isteyirsen. Meger başqa bir yol yoxdur? Demeye qorxursansa, özüm seninle oraya gederem…” Sen çox aydın, müfessel danışırdın, ancaq dediklerini bütün teferrüatları ile xatırlaya bilmirem, belke de gözüme bir az qaranlıq çökmüşdü, sanki meni daha çox anamın hereketleri maraqlandırırdı: seninle tamam razı idi, ancaq stolun üstünde nese axtarırdı ki, onu götürüb aradan çıxsın.
Meni sözlerinle heç vaxt bu qeder alçaltmamışdın, mene heç vaxt bu qeder nifret etdiyini göstermemişdin. İyirmi il bundan evvel menimle bele danışsaydın, senin

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 48 >>