gözünle baxmaq şertile, o sözlerde vaxtından evvel yetkinleşmiş, senin nezerinde birbaşa qaynar heyata atılası şeher uşağına, az da olsa, hörmet nişanesi görmek mümkün idi. Ancaq ondakı münasibet nifret hissini daha da güclendirdi, çünki o vaxt süretle inkişaf etmeye başlamış hemin oğlan yarı yolda qalmışdı ve sene ele gelirdi ki, o, zengin heyat tecrübesi toplaya bilmeyib, eksine, iyirmi il geri qalıb. Menim hansı qızla evleneceyimin senin üçün heç bir menası yox idi. Menim qebul etdiyim qerarlara hemişe (qeyri-ixtiyari) yuxarıdan aşağı baxmışdın ve indi de (qeyri-ixtiyari) ele düşünürdün ki, onun nece qız olduğunu bilirsen. Menim xilas olmaq üçün başqa yollar axtardığımdan xeberin yox idi ve tebii ki, evlenmek fikrine nece düşdüyümü de bilmezdin, demeli, fikirleşib tapmalı idin. Fikirleşende de, melum meseledir ki, menim haqqımda indiyecen toplamış olduğun teessüratlara esaslandın – en iyrenc, en sefeh, en gülünc teessüratlara… Ve tereddüd etmeden bütün bunların hamısını üzüme dedin! Meni rüsvay etdin ve ele bildin ki, bu rüsvayçılıq evlenmeyimle sene getireceyim rüsvayçılığın yanında heç nedir.
Menim evlenmek cehdlerimle bağlı bezi meselelere etiraz ede bilersen ve artıq edibsen de: eger F. ile iki defe nişanlanıb, ikisinde de nişanı qaytarmışamsa ve yeniden barışmışamsa, menim evlenmek qerarıma nece hörmetle yanaşa bilerdin… Eger seni ve anamı bundan ötrü menasız yere özümle sürüyüb Berline aparmışamsa… ve sair ve ilaxır. Bunların hamısı düzdür… Bes bunu yaradan sebebler?
Her iki evlenmek cehdi yaxşı niyyetle olmuşdu: ev-eşik sahibi olmaq, müsteqil yaşamaq… Senin üreyince olan niyyet idi, ancaq uşaq oyununa çevrilende menasını itirirdi: ele bil, biri digerinin elinden yapışıb ve onu hetta berk-berk sıxaraq deyir: “Get de! Get deee… Niye getmirsen?”. Bizim meselede veziyyet bir de ona göre bele mürekkebleşdi ki, sen o vaxt vicdanla “Get! Get!” demisen, ancaq ele o vaxtda da bilmeyibsen ki, varlığın meni tutub saxlayıb, daha doğrusu, terpenmeye

<< 1 ... 39 40 [41] 42 43 ... 48 >>