qoymayıb.
Qızların her ikisi, tesadüfi olsa da, çox yaxşı seçim idiler. Yene de meni başa düşmedin ve inanmaq istemedin ki, menim kimi qorxaq, hemişe tereddüd eden, her şeye şübhe ile yanaşan bir adam, nece deyerler, qeşeng koftadan vecde gelerek qefilden evlenmek eşqine düşür.
Nigahların ikisi de daha çox meqsedli nigah olmalı idi. Birincide illerle, ikincidese, aylarla, gece-gündüz baş sındırıb planlar qurmuşdum.
Qızların heç biri meni meyus elemedi, ancaq men ikisinin de ümidini sındırdım. Onlar haqqında evlenmek isteyerken ne düşünürdümse, indi de eyni şeyi düşünürem.
Bu, o demek deyil ki, ikinci defe evlenmek isteyende birincide qazandığım tecrübeni unutdum, ağılsızlıq eledim. Onların ikisi de tamamile başqa-başqa idi ve, eslinde, birinciden qazandığım tecrübe çek-çevirlerle dolu olan ikincide mene ümid vermeli idi. Ancaq burda teferrüatlara varmaq istemirem…
Bes niye evlenmedim? Her yerde olduğu kimi, burda da bezi maneeler vardı ve, eslinde, heyatın menası da onları def etmekden ibaretdir. Ancaq esas, özü de teessüf ki, heç bir hadiseden asılı olmayan manee bu idi ki, özüm menevi cehetden evlenmeye hazır deyildim. Yeni, evlenmeyi qerara alan kimi yuxum qaçırdı, başım gece – gündüz od tutub yanırdı, heyat öz heyatlığından çıxırdı, şübhe-tereddüdler içinde qovrulurdum. Bütün bunlar çekdiyim qayğılara göre deyildi, onsuz da qetiyyetsizliyim, pedantlığım mene saysız-hesabsız qayğılar yaradırdı, ancaq heç biri esas olmurdu, meyite daraşmış soxulcan kimi idiler, yavaş-yavaş öz işlerini görürdüler, ancaq meni sındıran başqa şey idi: hemişe qorxu altında olmaq, zeiflik, özünenifret…
Çalışacam ki, bunu bir qeder aydın izah edim: men evlenmek fikrine düşende sene qarşı münasibetimde indiye qeder bele keskin olmayan ziddiyyetler yaranırdı. Elbette, evlenmek tam azadlığa, müsteqilliye en yaxşı teminatdır. Ailem olsaydı, zennimce, en böyük nemete sahib olardım, demeli, senin qazandığın nemeti men de qazanmış olardım ve bu da o demek idi ki, aramızdakı ferq

<< 1 ... 40 41 [42] 43 44 ... 48 >>