silinirdi, o köhne rüsvayçılıqlar da, tezeleri de, zülmkarlıq da tarixe dönürdü… Bu lap nağıl olardı ve ele nağıl olduğuna göre de, inanılası deyildi. Bu, xeyli çoxdur, o qeder çoxdur ki, ona çatmaq olmaz! Ele bil, kimse türmeye düşüb, qaçmaq isteyir, belke de qaça biler, ancaq eyni zamanda da isteyir ki, bu türmeden özüne gözel bir qesr düzeltsin. Eger qaçarsa, düzelde bilmez – düzelderse, qaça bilmez.

Aramızda bele xoşagelmez münasibetler ola-ola müsteqil olmaq isteyirdimse, ele bir iş görmeli idim ki, mümkün qeder seninle bağlılığı olmasın. Düzdür, evlenmek çox böyük işdir, insana şerefli bir müsteqillik qazandırır, ancaq eyni zamanda da seninle bağlılığı olan işdir. Buradan çıxış yolu tapmağa çalışmaq adamı deli eleyer ve az qala her bir cehdin cezası da mehz bu olur.
Herden meni evlenmek fikrine salan da mehz bu münasibetler olurdu. Evlenenden sonra aramızda yaranacaq beraberliyi tesevvürüme getirirem: sen bunu hamıdan yaxşı başa düşerdin, üreyince olardı, çünki men onda azad, qedirbilen, günahsız, açıqürekli oğul, sen ise derdden-qemden, zülmkarlıqdan uzaq, yanımcıl, her şeyden razı bir ata olardın. Ancaq bunun üçün gerek olanlar olmamış olaydı, yeni, heç birimiz olmayaydıq.
Ancaq bizim indiki münasibetlerimizle, birbaşa senin “sahen” olan evlenmeyin qapısı menim üzüme bağlıdır. Bezen dünyanın xeritesini, senin de onun üstünde uzandığını tesevvürümde canlandırıram. Onda mene ele gelir ki, yalnız senin altında qalmayan ve ya elin yetmeyen yerlerde yaşaya bilerem. Lakin sen o qeder böyüksen ki, orda yer lap az qalır ve evlenmek de hemin “boş” yerlerin arasında olmur.
Ele müqayisenin özü sübut edir ki, bununla heç de öz nümunenle meni, mağazadan olduğu kimi, evlenmekden de qaçaq saldığını demek istemirem. Eksine, bezi zahiri oxşarlıqlara baxmayaraq anamla senin nigahına nümunevi nigah kimi baxırdım: sedaqetde de, qarşılıqlı kömekde de, uşaqların sayında da bu nigah nümune ola bilerdi. Hetta uşaqlar böyüyenden sonra evdeki dinclik pozulanda da, sizin

<< 1 ... 41 42 [43] 44 45 ... 48 >>