üstünde açdığım kartlar da senin kim olduğunu deyirler mene.
- Evvel-axır, gencliyimizin düz iyirmi dörd saatı.
- Meni yoldan çıxardırsan…
- Ele deyil…
- Eledir. Ele. Çıxan kimi meni tutub soyuq ve qaranlıq yere aparacaqsan. Üstüme taxta yorğan sereceksen. Çünki illerle seni gicbeser yerine qoymuşam. Bu ilden o ile atmışam, lengitmişem. Onların heyfini çıxacaqsan menden. Amma yox. Ebes çalışırsan.
- Xanım qız, siz çıxsanız, yalnız ve yalnız gözel elinizi öpeceyem. Bundan başqa heç ne…
- Mene bele deme. Aldada bilmezsen. Onlar hamısı arxada qalıb!
- Arxada niye?! İsteseniz, birce anın içinde, hamısını qaytararsınız.
- Bir anın içinde, – Qarı pıçıldadı.
- Çoxdan meşeni gezmemisiniz?
- Bilmirem. Xatırlamaq istemirem. Qoca başımda her şey alt-üstdür.
- Xanım qız, – oğlan dedi, – bayırda esrarengiz yay günüdür. Ağacların altı yamyaşıl mebede benzeyir. Qızılı arılar xalça toxuyan kimi o çiçekden bu çiçeye qonur. Gözel naxışlar salırlar. Qoca palıdın koğuşundan kehreba rengli bal axır. Ayaqyalın gezin çemenleri. Dizecen çöl nanesine batın. Çemen çiçeklerini seyr edin. Baxın talaya. Yaxşı baxın! Sanki rengareng kepeneklerden ibaret bulud enib ora. Ağacların altında hava serin ve temizdir. Derin quyunun bumbuz suyu kimi. Xetrin isteyir, iç doyunca. Yay günü. Hemişecavan yay günü.
- Men ise qocayam ve qoca olaraq qalacağam.
- Eger meni dinleseniz, qalmazsınız. Çox maraqlı bir sövdeleşme teklif edirem. En doğru yolu budur… Biz bir yerde şenlenerik: siz, men ve güneşli avqust günü.
- Bu ne sazişdir? Menim öhdeme ne düşür?
- Bu deqiqeden başlayaraq iyirmi dörd saat xoşbext ve qayğısız heyat. Meşeye qaçıb gilemeyve dereceyik. Bal yalayacaq, şehere gedib hörümçek toru qeder zerif ve ağappaq yay paltarı alacaq ve qatara eyleşeceyik.
- Qatara?!
- Qatarla bir saatlıq mesafede yerleşen böyük şehere yollanacaq, çatan kimi nahar edecek ve bütün geceni fasilesiz reqs edeceyik. Size iki cüt ayaqqabı alarıq. O qeder reqse bir cüt davam getirmez.
- Ah, menim qoca

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>